دوام بیاور؛
در مقابل دوست داشته نشدن!
در مقابل تغییر واکنش‌ها و رفتارها!
در مقابل نادیده گرفته شدن و کنار گذاشته‌شدن‌های ناگهانی...
تمرین کن روی هدف‌های خودت متمرکز شوی و آنقدر عمیق و حساب‌شده کارهای خودت را به سمت موفقیت‌های بزرگ و رضایت‌بخش پیش ببری که هیچ زمانی برای گلایه‌گزاری و دلخوری و اندوه باقی نمانَد.
عمیق و وسیع که باشی؛ به هر تکان کوچکی به هم نمی‌ریزی!

#نرگس_صرافیان

اگر می‌خوای آدم موفقی باشی،
باید تابع یه قانون باشی؛ اونم اینه که هرگز به خودت دروغ نگی.


. .

با کسی باش که هر روز انتخابش تو باشی؛ نه تو بهترین حالتت، بلکه تو هر حالتت.

یه روز میاد با اون آدمی که از هر دری باهاش صحبت می‌کردی و حرف کم نمیومد، دیگه حتی نمی‌تونی یه مکالمه‌ی چند دقیقه‌ای داشته باشی؛ اونجا شروع غریبه شدنه، شروع کمرنگ شدن، شروع غمگین شدن برای حرف‌های نگفته، شروع از یاد رفتن.

گاهی وقتا غم بیشتر از هر وقت دیگه‌ای به دلت سر می‌زنه، نمی‌تونی به راحتی فراموش کنی، بگذری و ماسک لبخند همیشگی رو به لبت داشته باشی؛ بخوای تو همین حالت هم بمونی جز رنجوندن خودت چیزی عوض نمی‌شه. شاید همه چیز درست شد. کی میدونه زندگی فردا برامون چه نقشه ‌ای کشیده. شاید لازمه گاهی نادیده گرفتن و یاد بگیریم.

تراپیستم گفت می‌تونی هم به یکی حق بدی بابت رفتارش، هم ازش ناراحت باشی؛ نصف مشکلاتم با همین حل شد...

۱۰ جلسه ی مشاوره فقط در ۱۵ ثانیه :

1- تو نیازی نداری توی بعضی موارد خودت رو اثبات کنی،فقط باید آروم باشی.
2- تا زمانی که آروم باشی روی خودت کنترل داری.
3- نیازی نیست به خودت شک کنی؛ اون چیزی که دیگران در مورد تو میگن اهمیتی نداره.
4- مجبور نیستی توی هر شرایطی رقابت کنی!
5- غیر ممکنه که بتونی دیگران و شرایط رو کنترل کنی.
6- اشکالی نداره که بعضی وقتا احساس ناراحتی یا خستگی یا تنهایی کنی.
7- نیازی نیست در همه ی موارد کامل باشی؛ دیگران به روش خودشون عمل میکنن و ممکنه بعضی مواقع خلاف مسیر تو باشه.
9- نزار تحت کنترل بقیه و شرایط باشی.
10- دوست داشته شدن توسط بقیه حس خوبیه ولی تو بدون اونها هم خوب و دوست داشتنی هستی..


. .

تا شکرگزار نباشی؛ شاهد اتفاقات خوب نخواهی‌بود. تا عادت نکنی به دیدنِ زیبایی‌ها و نعمت‌های جهانت را نبینی و از خدای نعمت‌ها قدردانی نکنی؛ موهبت‌ها و اتفاقات خوب، راه رسیدن به تو را پیدا نخواهند کرد. این یک اصل اساسی‌ست، حتی اگر سطحی و تکراری به نظر برسد. اما کمتر کسانی واقعا به آن پای‌بند بوده‌اند و قطعا به وضوح دیده‌اند که سپاسگزاری از خدا و کائنات بابت هرآنچه که می‌توانست نباشد اما هست؛ چگونه معجزه‌وار، جهان انسان را دگرگون می‌کند و پُلی می‌شود برای رسیدن به جهانی خوب‌تر و حالی خوب‌تر.
برای هر نعمتی که در جهانتان هست قدردان باشید، از خدا، از خودتان، از آدم‌ها... این کار، مسیرِ ورود اتفاقات و آدم‌های خوب‌ را به جهان شما هموار می‌کند. ما به یک مهمانی بزرگ دعوت شده‌ایم، خیلی اهمیت دارد که بابت هرچیز، قدردان باشیم، نه متوقع!!! "قدردان بودن" صفت آدم‌حسابی‌هاست. آدم‌هایی که از جهان و از خدا و از آدم‌ها طلبکار نیستند و با چاشنی قدردانی و تلاش، خواهان خوب‌ترینِ خوب‌ترین‌های جهانند.
سپاسگزار باشیم و قدردان؛ بابت کمترین دلخوشی‌ها! حتی برای اینکه می‌بینیم، می‌شنویم، نفس می‌کشیم و می‌فهمیم.
حتی برای اینکه آسمان زیباست، زمین و گیاه و درخت زیباست و جهان زیباست...

شما موفق ترین شخصیت دنیا هم که باشی؛
‏ولی وقتی وفادار نباشی دوزار نمی ارزی.

خانواده ساختار عجیبیه!
هم میخوای ازشون فرار کنی،
هم دوست داری پیششون باشی؛
هم بیشتر از همه هواتو دارن،
هم بیشتر از همه اذیتت میکنن؛
هم آرامشن هم استرس؛
ابتدا و انتهای خیلی چیزها رو میشه باهاشون تجربه کرد؛
ولی در آخر بعد از خودت،
خانواده بیشترین طرفدارتن.
دوستت دارن؛ ولی بلدت نیستن!