۱۰ جلسه ی مشاوره فقط در ۱۵ ثانیه :

1- تو نیازی نداری توی بعضی موارد خودت رو اثبات کنی،فقط باید آروم باشی.
2- تا زمانی که آروم باشی روی خودت کنترل داری.
3- نیازی نیست به خودت شک کنی؛ اون چیزی که دیگران در مورد تو میگن اهمیتی نداره.
4- مجبور نیستی توی هر شرایطی رقابت کنی!
5- غیر ممکنه که بتونی دیگران و شرایط رو کنترل کنی.
6- اشکالی نداره که بعضی وقتا احساس ناراحتی یا خستگی یا تنهایی کنی.
7- نیازی نیست در همه ی موارد کامل باشی؛ دیگران به روش خودشون عمل میکنن و ممکنه بعضی مواقع خلاف مسیر تو باشه.
9- نزار تحت کنترل بقیه و شرایط باشی.
10- دوست داشته شدن توسط بقیه حس خوبیه ولی تو بدون اونها هم خوب و دوست داشتنی هستی..


. .

تا شکرگزار نباشی؛ شاهد اتفاقات خوب نخواهی‌بود. تا عادت نکنی به دیدنِ زیبایی‌ها و نعمت‌های جهانت را نبینی و از خدای نعمت‌ها قدردانی نکنی؛ موهبت‌ها و اتفاقات خوب، راه رسیدن به تو را پیدا نخواهند کرد. این یک اصل اساسی‌ست، حتی اگر سطحی و تکراری به نظر برسد. اما کمتر کسانی واقعا به آن پای‌بند بوده‌اند و قطعا به وضوح دیده‌اند که سپاسگزاری از خدا و کائنات بابت هرآنچه که می‌توانست نباشد اما هست؛ چگونه معجزه‌وار، جهان انسان را دگرگون می‌کند و پُلی می‌شود برای رسیدن به جهانی خوب‌تر و حالی خوب‌تر.
برای هر نعمتی که در جهانتان هست قدردان باشید، از خدا، از خودتان، از آدم‌ها... این کار، مسیرِ ورود اتفاقات و آدم‌های خوب‌ را به جهان شما هموار می‌کند. ما به یک مهمانی بزرگ دعوت شده‌ایم، خیلی اهمیت دارد که بابت هرچیز، قدردان باشیم، نه متوقع!!! "قدردان بودن" صفت آدم‌حسابی‌هاست. آدم‌هایی که از جهان و از خدا و از آدم‌ها طلبکار نیستند و با چاشنی قدردانی و تلاش، خواهان خوب‌ترینِ خوب‌ترین‌های جهانند.
سپاسگزار باشیم و قدردان؛ بابت کمترین دلخوشی‌ها! حتی برای اینکه می‌بینیم، می‌شنویم، نفس می‌کشیم و می‌فهمیم.
حتی برای اینکه آسمان زیباست، زمین و گیاه و درخت زیباست و جهان زیباست...

شما موفق ترین شخصیت دنیا هم که باشی؛
‏ولی وقتی وفادار نباشی دوزار نمی ارزی.

خانواده ساختار عجیبیه!
هم میخوای ازشون فرار کنی،
هم دوست داری پیششون باشی؛
هم بیشتر از همه هواتو دارن،
هم بیشتر از همه اذیتت میکنن؛
هم آرامشن هم استرس؛
ابتدا و انتهای خیلی چیزها رو میشه باهاشون تجربه کرد؛
ولی در آخر بعد از خودت،
خانواده بیشترین طرفدارتن.
دوستت دارن؛ ولی بلدت نیستن!

‏یه جایی هست که انقدر درگیر دَوندگی های زندگی میشی که انرژی برات باقی نمیمونه که بخوای با آدمای امن زندگیت مثل قدیم‌ در ارتباط باشی؛ فقط آروم آروم‌ دور شدنتونو حس میکنی!

براش نوشتم اگه یه روز، من نبودم؛
حتی اگه صد سال هم بگذره، با چی یاد من میُفتی؟
گفت:
هرچیزی که سبک باشه،
یه پری که تو آسمون رقصون رقصون میاد پایین؛
نسیمی که آروم میاد از کنار صورتم رد میشه.
وقتی بارون بیاد، از اون بارون ریزا، یادت میُفتم.
نور صبح که بزنه، نور صبح آرومه، چشمو نمی‌زنه؛ یادت میُفتم.
من یادت میُفتم، حتی اگه نباشی؛ حتی اگه نخوای یادم بیوفتی؛ یادت میُفتم چون همیشه یه گوشه از قلبم هستی، یه گوشه از زندگیم.

به اونجا که شادمهر میگه:
«توهمین لحظه که دلگیرم ازت از همیشه به تو وابسته ترم..» دقت کردید؟
خیلی سخته هم یه نفرو دوست داشته باشی و وابسته اش باشی؛ هم از چشمت افتاده باشه ..

کسی که دوستت داره رو زیادی تنهاش نزار؛
به این بهانه که چون دوستم داره همیشه هست،
زیادی که تنهاش بزاری به تنهایی عادت میکنه؛
اونوقت حتی اگر بازم دوست داشته باشه،
دیگه بود و نبودت براش فرقی نداره؛
دوستت داره چه باشی، چه نباشی؛
ولی دیگه بود و نبودت براش اهمیتی نداره؛
چون دوست داشتنت رو تو تنهایی یاد گرفته!

صاحب دل ، کُل است...
چون اورا دیدی، همه را دیده باشی
که
اَلصَّیْدُ کُلَّهُ فِیْ جَوْفِ الفَّرَا.
خَلقان عالم همه اجزای وِی اند، و او کل است.
اکنون
چون اورا دیدی که کُل است،
قطعا همه عالم را دیده باشی؛
و هر که را بعد از او بینی مکرر باشد.
و قول ایشان در اقوال،
کل است .
چون قول ایشان شنیدی، هرسخنی که بعد از آن شنوی مکرر باشد...


"مولانا
فیه ما فیه"

به اون ادمی که کنارته
کلی ادم نرسیدن
ولی اجازه داده تو کنارش باشی؛
پس قدرشو بدون.