صدرصد انیمیشن گیسو کمند و دیدی؟ .
اکسسوری های راپونزل یادتونه چقدر کیوت بود و ارزومون بود داشته باشیممممم. اینجا منبع اکسسوری های دیزنی : .

دلم آدم امن می‌خواد ، واقعی ، حمایت‌گر ، قابل اعتماد ، صمیمی ، که آره من کنارتم ، با هم درستش می‌کنیم ، باهم می‌رسیم ، باهم پیشرفت می‌کنیم ، اگه بخوام گریه کنم توی بغلش باشه ، اگه بخوام بخندم کنار هم باشیم ، با هم رفیق باشیم ، اگه هر چی شد پشت هم باشیم ، موندگار ، همیشگی ، صمیمی 🫂🤍

♡

یه آشپز حرفه‌ای می‌گفت:

Cooking is not one big thing. It's lots of little things done very well.
از سمت مشتریِ رستوران شاید یک بشقاب غذای خفن یک تیکه باشه، اما برای آشپز همون غذا یک عالمه مرحله کوچک، ظریف و منظمه.

اهداف زندگی هم همینن. بستگی داره مشتری‌شون باشیم یا آشپز.



. .

من حتی اگر یک کتاب کامل در خصوص "چگونه کافی باشیم" بنویسم، باز هم احساس ناکافی‌بودن می‌کنم. انگار تا زمانی که دنبالش باشی هرگز بهش نمی‌رسی.

استاد گلشیری تو یکی از کتاب‌هاش نقل به مضمون نوشته بود: «بابا من اصلا زن گرفتم که وقتی شب میرسم خونه براش خاطرات زندگیم رو بگم.»
و من باهاش موافقم. اشتیاق به قصه‌ی دیگری٬ مقدمه خلق قصه‌های تازه است.
یکی از بزرگ‌ترین حسن‌های ادبیات همین که تمرین می‌کنیم شنونده قصه باشیم.

You are my Heaven on this earth, and even in the life after, I want us to have a place to meet again and continue our forever hand in hand.

تو بهشت من روی این زمین هستی، و حتی در زندگی اخرت، میخواهم جایی برای ملاقات یکدیگر داشته باشیم و ابدیتمان را دست در دست یکدیگر ادامه دهیم.

یه زن قوی هیچوقت تسلیم نمیشه :
ممکنه به یه قهوه نیاز داشته باشیم
ممکنه به یه گریه ی خوب نیاز داشته باشیم
ممکنه نیاز داشته باشیم یه روز کامل توی تخت باشیم ولی ما همیشه قوی تر برمیگردیم .🤍

♡

دلم آدم امن می‌خواد. واقعی. حمایت‌گر. قابل اعتماد. صمیمی. که آره من کنارتم. با هم درستش می‌کنیم. باهم می‌رسیم. باهم پیشرفت می‌کنیم. اگه بخوام گریه کنم توی بغلش باشه. اگه بخوام بخندم کنار هم باشیم. باهم رفیق باشیم. اگه هر چی شد پشت هم باشیم. موندگار، همیشگی، صمیمی.

همه ی ما روزی خواهیم مرد.
هدف زندگی این نیست که تا ابد زنده باشیم؛

هدف، خلق چیزی است که جاودان بماند.


. .

نمی دانم که با او می شود ما شد؟
کسی این جمله را پرسید؟
چه باید گفت؟

درونم حس تردیدیست
مرا حتی دگر خود هم نمی فهمد !
میانِ لحظه ای خواهم که ما باشم
دمی دیگر ز دنیا می گریزم تا که تنها شَم

درونم حس تردیدیست
نمی دانم پر از دلبستگی هستم؟
و یا دنبالِ تن پوشی برای خستگی هستم؟

چرا احوالِ عالم را نمی فهمم؟
برایَش خاطرم همچون قراری بی ثمر باشد
به من دلبستگی بخشید و دنیا را ز کامَم بُرد
مرا دلبستگی بگرِفت و دنیایَش به نامم خورد !

چه باید گُفت؟
گمانم بایَدَش در آسمانِ فکرِ دیگر خُفت . . .

بیا قدری رها باشیم
بیا از مالِکیَت ها جدا باشیم
گمانم بی تعلّق زندگی زیباست
وطن در من تمامِ هستیِ دنیاست

مرا وابستگی پوچ است
نشانی در رسیدن نیست

من آنم،
مرغِ افکارم
دَمادَم در پِیِ کوچ است

.محسن محمودنیا