I saw a post today that said, " When you finally learn your place in people's lives, your feelings won't get hurt"... I swear that's the truth and one of the most important life lessons you'll learn. Whether it's friends, family or whoever.

دیروز یه پست رو دیدم که می‌گفت : " زمانی‌که بالأخره جایگاهت رو تو زندگی آدما یاد می‌گیری، دیگه احساسات جریحه‌دار نمی‌شن"... قسم می‌خورم که حقیقت همینه و یکی از بزرگترین درس‌های زندگیه که یاد می‌گیری. اگرچه خانواده‌ت باشه یا از آشناهات یا هر آدم دیگه‌ای.

بالأخره یه روز صبح بیدار می‌شم و دیگه این غم رو دلم سنگینی نمی‌کنه. می‌دونم.

یادته؟!
اون شبی رو‌میگم که فک میکردی رسیدی به تهِش همون شبی که تا خود صبح اشک ریختی...
اون شب گذشت و بازم به زندگیت ادامه دادی، بازم اشتباه کردی، بازم با موقعیت های سخت تر رو به رو شدی ولی هر بار قوی تر از قبل بودی..!
میخوام بگم هر سختی هر چقدرم سخت و تلخ باشه، هر چقدرم ترسناک باشه بالأخره میگذره و تو از پسش برمیای!
فقط خواستم بهت یادآوری کنم که: باز میشه این دَر صبر کن..! .
صبر
صبر
صبر

- غلامحسین ساعدی برایِ طاهره نوشت: «آدم نمی‌تواند تحمل کند، بالأخره باید داشت، انسانی را باید داشت که غمِ انسان را دریابد ..»



. .