as long as i can handle my sadness, i won't tell it to anyone.

تا زمانی که بتونم غمم رو تحمل کنم،
اونو به کسی نخواهم گفت.

عدالت نیست. اگه قراره اینطوری دوست‌نداشتنی باشم پس نباید بتونم قلب بقیه رو هم انقدر گرم کنم، دیگه قلبی نمی‌مونه که بعدش بخوام خودمم دوست داشته باشم و وقتی من از من رفتم، بقیه از من نرن؟

شاید فقط اینجا بتونم
با آرامش و راحت بخوابم .

انقدر همه چی سریع بود که حتی فرصت اینکه بتونم ازت خداحافظی کنم هم نبود.

بهم گفت چرا نمیشه یه فرصت دیگه بدیم به خودمون و من ‏یاد اون قسمت فرندز افتادم که ریچارد از مونیکا خواست برگردن به هم.
مونیکا قبول نکرد و گفت "جدا شدن از تو سخت‌ترین کاری بود که تو زندگیم مجبور به انجامش بودم و فکر نمیکنم بتونم یه بار دیگه از پسش بربیام."
منم دقیقا میفهمم مونیکا چی میگفت.
|فاطمه|


. .

جدیداً خیلی دارم به خودم سخت می‌گیرم و متوجه‌ی این هستم اما، یه فرقی که با قبلاً دارم اینه که الان می‌گردم دنبالِ اون مرز باریکی که بین تونستن و نتونستنمه.
وقتی می‌بینم رسیدم به اون مرز ول می‌کنم، صبر می‌کنم، خستگی در می‌کنم و توجه رو به خودم می‌دم؛ و بعد از این دوباره تمام کارها از سر گرفته می‌شه.
همین‌کارم باعث شده تا ظرفیتم بالاتر بره و همیشه یه بند انگشت بیشتر از قبل بتونم ظرفیت داشته باشم.
یه بند انگشت آنچنان هم زیاد نیست اما وقتی کنار هم قرار می‌گیره، اما وقتی خودم به خودم اعتماد می‌کنم و می‌دونم که قرار نیست بیش از حد ظرفیتم انرژی صرف کنم و در نهایت به خودم باور دارم، اتفاقات خوبی میوفته.

I wish science would progress so much that I could throw down the words that I have poured into myself with a button.

کاش علم اونقدر پیشرفت کنه که،اون حرفایی که تا حالا ریختم تو خودمو با یه دکمه بتونم بریزم پایین.

اونقدری دوستم داری که بتونم کنارت ضعیف باشم؟🥹

I fell in love with your soul before I could even touch your skin.

من قبل از اینکه حتی بتونم پوستت رو لمس کنم، عاشق روحت شدم.

.࿐

لحظه‌هایی از زندگی وجود دارن که حس "اگه اینجا رو هم بتونم تحمل کنم، می‌رم مرحله‌ی بعد" رو بهت می‌دن.