رهِ آسمان درون است؛
پرِ عشق را بجنبان

پرِ عشق چون قوی شد؛
غم نردبان نماند .

نیمه گمگشته ات را دیر پیدا میکنی
سر بجنبانی خودت را پیر پیدا میکنی

در مدار روزگار و گردش چرخ فلک
عاقبت روزی تو هم تغییر پیدا میکنی

کودکی چون بادبادک با نسیمی میرود
خویش را بازیچه تقدیر پیدا میکنی

عشق را در انتظار تلخ و بی پایان خود
در غروب جمعه ای دلگیر پیدا میکنی

میرسی روزی به آن چیزی که میخواهی ولی
در رسیدنهای خود تغییر پیدا میکنی

چشم میدوزی به او از دور و میپرسی چرا
نیمه گمگشته ات را دیر پیدا میکنی

دست بجنبان رفیق...
هوا همیشه خوب نیست...

همیشه باران و چتر و دلخوشی و خیابان فراهم نیست

من از رفتار میله های راه راه قفس با پرنده فهمیدم

آسمان و بال همیشه هست

فرصت پرواز محدود است



دست بجنبان

دارم جیب هایم را پر از خنده و گفت و گوی سر خوشانه ی بی ربط با جهان

پراز حروف بی ربط و رابطه با جدی روزگار میکنم...



تو دست هایت را بیاور...

چتر و باران و خیابان خیس و انعکاس چراغ های رنگین، بر مفرش خیس پیاده رو با من...

هوا ابریست..