خوشبختانه بسیار آدم
«میفهمم و به روت میارمی»
هستم.

متسفانه/خوشبختانه نسبت به احساساتم خیلی آگاهم و اگر هم اشتباهی در موردش می‌کنم، کاملن عامدانه‌ست. با چشم باز می‌رم توی چاه..

امروز یه جمله خوندم که انگار درباره من گفته بود: «دیر می‌فهمم که کسی دارد با من بد رفتاری می‌کند، همیشه جا می‌خورم، انگار شر به نظرم غیر واقعی است.»

من خیلی وقت‌ها نمی‌فهمم کسی داره بهم بدی می‌کنه، یا خیلی حرف‌ها که طرف تیکه می‌ندازه که اذیتم کنه رو نمی‌گیرم و ازم رد می‌شه. بعد که بهم می‌گن و توضیح می‌دن واقعا تعجب می‌کنم، یه جور خنگی خاصی دارم که خوشبختانه باعث می‌شه آرامش روحی داشته باشم چون نمی‌فهمم کی با من مشکل داره و بدش میاد.

خودشونو بزرگ میکنن، بدبختا فک میکنن ماهم بزرگ میبینیمشون..!

میدونی من به چی فکر میکنم؟؟
به  اینکه  تو خیلی  چیزهارو از من  گرفتی  ولی  خوشبختانه  خاطراتمون رو نه...
اونا تا  ابد جاشون  پیش من  امنه....

به  قول شاعر  من و یاد تو هر شب عالمی  داریم...

‏متاسفانه هر آدمی رو نمیشه با پول خرید ولی خوشبختانه هر آدمی رو میشه به پول فروخت.

‏بدبختا جنتی هم زن گرفت ، بیاین بگیرین مارو دیگه :)))

‏پول خوشبختی میاره پولدارا ادای بدبختارو درمیارن ما دلمون نسوزه

‏جیب مال ما بدبختاس وگرنه باید با دست یارت دستاتو گرم نگه داری

#توئیت

هر وخ از یکی خوشتون اومد اونم حسش بهتون متقابل بود بیاین اسمتونو تو دسته‌ی خوشبختا بنویسم کنار اونایی که پریز کنار تختشونه!