Today I decided to forgive you. Not because you acknowledged the pain that you caused me, but because my soul deserves peace.

امروز تصمیم گرفتم تو را ببخشم.
نه به این دلیل که دردی را که برای من ایجاد کردی تصدیق کردی، بلکه به این دلیل که روح من سزاوار آرامشه.

من از این ناراحت نیستم که دلمو شکستی. از این ناراحتم که می‌دونم می‌تونم بازم ببخشمت.

تو نه طرز نگه داری بلد بودی، نه خداحافظی رو، فقط شروع کننده خوبی بودی، خودم ببخشمت، چشم‌هام نمیبخشنت.

هیچ‌وقت نمیتونم ببخشمت، اخه تو جوری همه چیزو تموم کردی که انگار اصلا چیزی نبوده.

They asked me about my drug,
I told them about your smiles.

درباره ارامبخشم پرسیدن،
از خنده هات گفتم.

از چه آدمایی متنفرم؟
از آدمایی که بر آگاهی از اینکه نقطه ضعف هات چی ها هستن یا کجای روحت زخمی تره، در جهت منافع خودشون ازت سواستفاده میکنن! و دقیقا اون لحظه از زندگی که در آسیب پذیرترین حالت ممکنی، میان زخمات رو فشار میدن، اینا اون دسته از آدمایین که هرگز نمیبخشمشون.

امیدوارم برای چیزایی که بابتشون هیچوقت ازم عذرخواهی نکردی، بتونم ببخشمت.

‏من تورو نبخشیدم.
گفتم بگم که مدیونت نباشم.
که اگه دیدی هی نمی‌شه برات، بدونی کی کجا تورو نبخشیده.
که اگه یکی یه جوری یه جایی امیدتو زنده و مرده کرد بدونی قبلا خودت با من کردی و نبخشیدمت هنوز.
احتمالا نمی‌بخشمت هیچوقت، فقط خواستم در جریان باشی.


. .

I wait, endure, short
I will come, I will forgive a thousand times, but when I leave
I'm leaving forever!!

من صبر میکنم، تحمل میکنم، کوتاه
میام، هزار بار میبخشم اما وقتی برم
برای همیشه میرم.!!

میبخشم . . .
چون قلبم با بخشیدن آرام میشود
ولی فراموش نمیڪنم
چون تجربه ها مرا میسازد