Mom, I'm sorry, I'm much sadder than you think.

مامان ببخشید من خیلی غمگین‌تر از اونی‌ام که تو فکر می‌کنی.

" نمی‌دانی چقدر غصه دار هست
و قلبم چقدر گرفته ، ممکن است تا آمدن شماها من خفه شده باشم »

بخشی از نامه فروغ فرخزاد به فریدون فرخزاد .

انگار بخشی از وجودم خودشو به در و دیوار می‌کوبه برای رها شدن؛ عادت ندارم توی تاریکی بمونم. یه‌ جایی توی اعماق قلبم، یه روزنه‌ی کوچیک نور سوسو می‌زنه؛ دستم رو می‌برم سمتش به امید روزهای روشن.

مرسی که خودت رو از چشم‌هام انداختی اگه به من بود حالا حالاها میزاشتمت رو چشم‌هام و میبخشیدمت.

انقد هی بخشیدمت که نفهمیدی اون بار،اخرین بار بود

I‘ve had to learn how to live without you, grow apart from you, and learn to love the part of me that made you leave.

باید یاد بگیرم که چگونه بدون تو زندگی کنم، جدا از تو رشد کنم و یاد بگیرم که بخشی از خودمو که باعث شد تو رو ترک کنم رو دوست داشته باشم.

‏حرفات قشنگه عزیزم ولی ببخشید حس ششم نمی‌‌ذاره :)

وقتی میمانی و میبخشی....
فکر می کنند رفتن را بلد نیستی!
باید به آدمها از دست دادن را متذکر شد
آدم ها همیشه نمی مانند
یک جا در را باز میکند
و برای همیشه میروند....

لازم نیست یه کاری و تمام و کمال انجام بدی، تا بشه انجامش داد! و چون تمام و کمال نمیتونی انجام بدی، پس یا انجامش نمیدی یا رهاش میکنی! چون این کمالگراییه. کافیه فقط بخشی ازشو انجام بدی، ما بقیش هم پشت بندش میاد.

Forgiving someone that wasn’t even sorry was the hardest thing I’ve ever had to do.

بخشیدن کسی که حتی پشیمونم نیست، سخت ترین کاری بود که باید انجام میدادم.