همه‌ی انسان‌ها نیاز به‌کسی دارن که غم‌رو از چشم‌هاشون بخونه و بگه من اینجام.

نمی‌دونم کی لازم داره این رو بخونه:

یکی از درس‌های بزرگ زندگی که
هرکسی باید یاد بگیره اینه:

چیزی که تو واقعیت تموم شده رو تو رویاهات ادامه نده.

متنفرم از ندونستن روزمرگی کسی که دوستش دارم. متنفرم ندونم صبحونه چی خورده؛ چای‌ش رو با چی خورده. متنفرم ندونم چی پوشیده و با چی رفته دانشگاه. متنفرم ندونم راننده ون یا اسنپ بهش چی گفته. متنفرم ندونم هنوزم از اسنپ می‌ترسه یا نه. متنفرم ندونم بین دو کلاس چیکار کرده و وقتی با بی‌حوصلگی از کنار آدم‌ها عبور می‌کرده چی شنیده. متنفرم ندونم تو کدوم بشقاب غذا خورده و عصر قراره سینما بره یا درس بخونه. ماشالا ماشالا چقدر چیز میز برای تنفر‌ از زنده بودن وجود داره.

امروز تو کتابخونه ، خیلی تصادفی قشنگ‌ترین تعریف از عشق رو خوندم :

تو توو این جهان تنها نیستی؛ حداقل حداقلش اینه که گل‌ها، کتابخونه‌ها، شعرها، توت‌فرنگی‌ها، ستاره‌ها و ماه رو داری.

توی یه کتاب نوشته بود:
هیچ گلی نمی‌تونه خودشو بو کنه
هیچ کتابی نمی‌تونه خودشو بخونه
هیچ پروانه ای نمی‌تونه بالهای خودشو ببینه
و خب توام مشکلت همینه.
که نمیتونی خودتو ببینی که چقدر زیبایی.

کتابخونه مجازی موردعلاقم؛
از اونجایی که خرید کتابای واقعی سخت شده؛ من به این کتابخونه پناه بردم 🤎.️:

نمیدونم کیی لازم داره امشب این رو بخونه ولی:



تو ارزش شخصی که باز می گردد را نداری، تو ارزش شخصی را داری که هرگز نمی رود...

هیچ گُلی نمیتونه خودشو بو کنه
هیچ کتابی نمیتونه خودشو بخونه
هیچ پروانه ای نمیتونه بال های خودشو ببینه
و خب توام مشکلت همینه!
که نمیتونی ببینی چقدر زیبایی🥹🫰.
.

یه چیزی که خیلی آرامش داده به زندگیم اینه که یاد گرفتم آدما رو دقیقا همونجوری که هستن بپذیرم و توقع بیجا از کسی ندارم.
مثلا همونجوری که میدونم یه گاو قرار نیست کتاب بخونه، میدونم بعضیا قرار نیست شعور داشته باشن و بابت حرفا و کاراشون دیگه ناراحت نمیشم و اعصاب خودمو بهم نمیریم.
‌

. .