‏یه مصاحبه میدیدم با دیوید کسلر که نویسنده‌ایه که از غم بعد از دست دادن و عزاداری مینویسه و این حرفش خیلی به دلم نشست. گفت خیلیها از من میپرسن کدوم غم از دست دادن بدترینه؟
ایا مرگه؟
طلاقه؟
ایا پس خوردن و ریجکت شدن دائمیه؟
کدوم بدترینه؟ ‏
و من همیشه جواب میدم:
غم تو.
غمی که تو داری تجربه میکنی از همه‌ش بدتره.
مال بقیه رو فراموش کن اون حسی که تو‌ داری از همه بدتره.»
و چون غم هر کدوم ما از نوع بدترینه، امیدوارم یا تحملش رو داشته باشیم یا به قول یلدا سیدی،
کاش عزیزم
اگر به غم
مبتلا شدی
پناهی هم داشته باشی...

اون چیزی که از غم بدتره اینه که آدم فرصت کافی برای غمگین بودن هم پیدا نکنه

‏دقیقا همونجایی که میگی اون با بقیه فرق داره ، بهت ثابت میکنه که بدتره:)

some poor soul
got it way worse ...

اِکیپه روح های پوچ،
همه چیو بدتره کرده :)

.࿐

‏دقیقا همونجایی که میگی اون با بقیه فرق داره ، بهت ثابت میکنه که بدتره:)

‏بدترین نوع خواب اینه که عاشق یه نفر بشی و بیدار شی ببینی وجود نداره از شکست‌عشقی واقعی هم بدتره...

تعهد فقط نخوابیدن با یکی دیگه نیست....

همین لاس خشکه های ریزی که شده عادتِ همه از صدتا بغل خوابی بدتره .

اگه با حرفاتون یا رفتارتون اعتماد بنفس یکیو خورد کردید، اینو بدونید که کارتون از قتلم بدتره ..



. .

یه رابطه هایی هم هست که نه با طرفی،نه بهش تعهد داری،نه دلت میاد با کس دیگه ای باشی،از صد تا برزخ بدتره..

‏پاییزی که توش سینگل باشی از تابستونی که توش رل باشی هم بدتره