باشد که جنگجوی درونت به جایی امن برسد
به آدمهایی امن...
به مکانهایی امن...

نکنه اونقدر صبر کنیم که دیر بشه؟ اونقدر منتظر بمونیم و ببینیم هیچی درست نمیشه که تک‌تک گلهای امید تو دلمون بمیره؟ به قول مرجان وفایی، نکند روزی برسد
عزای ما تمام شود
اما آنقدر دیر
که رقصیدن را فراموش کرده باشیم.

هرکسی به اندازه‌ی عمق رنج‌هایش درک می‌کند و بغض می‌کند، و همانقدر هم قدر شادی و سعادت را می‌داند سختی و آسودگی از یکدیگر جدا نشدنی هستند و اگر یکی از این دو نباشد آن‌یکی مفهموم خود را از دست می‌دهد
اما چقدر زیبا هستند رنج‌ کشیده‌هایی که ناگفته حرف دلت را می‌فهمند، شفقت درون رفتارت را درک می‌کنند و نیازی به توضیح ندارند، این آدم‌ها اگر سرشان به اوج افلاک هم برسد هویت خود را فراموش نمی‌کنند
مادامی که طوفان از راه برسد از آن عبور می‌کنند و دل‌خوش به آرامش بعد از آن نمی‌شوند، اما قدر تمام دقیقه‌های خوشبختی را می‌دانند...

.مهشید تمسکی

ᵇᵉ ᵍᵒᵒᵈ ᵗᵒ ᵉᵛᵉʳʸᵒⁿᵉ ˢᵒ ᵗʰᵃᵗ ᵍᵒᵒᵈⁿᵉˢˢ ʷⁱˡˡ ᶜᵒᵐᵉ ᵗᵒ ʸᵒᵘ

خیر خواه همه باشید تا به شما نیز خیر برسد‌‌

.࿐

باشد که جنگجوی درونت به جایی امن برسد.
به آدم‌های امن، مکانی امن... 🤍.

داستایفسکی میگه:

من چرا باید یک نفر را احتیاج داشته باشم که با او دو کلمه حرف بزنم؟ خودم با خودم می‌توانم بیشتر از دو کلمه حرف بزنم و حرف‌های خودم را راحت ‌تر بفهمم!
و اگر کسی به اینجا برسد دیگر نه می‌گردد، نه انتظار می‌کشد...


. .

تا شکرگزار نباشی؛ شاهد اتفاقات خوب نخواهی‌بود. تا عادت نکنی به دیدنِ زیبایی‌ها و نعمت‌های جهانت را نبینی و از خدای نعمت‌ها قدردانی نکنی؛ موهبت‌ها و اتفاقات خوب، راه رسیدن به تو را پیدا نخواهند کرد. این یک اصل اساسی‌ست، حتی اگر سطحی و تکراری به نظر برسد. اما کمتر کسانی واقعا به آن پای‌بند بوده‌اند و قطعا به وضوح دیده‌اند که سپاسگزاری از خدا و کائنات بابت هرآنچه که می‌توانست نباشد اما هست؛ چگونه معجزه‌وار، جهان انسان را دگرگون می‌کند و پُلی می‌شود برای رسیدن به جهانی خوب‌تر و حالی خوب‌تر.
برای هر نعمتی که در جهانتان هست قدردان باشید، از خدا، از خودتان، از آدم‌ها... این کار، مسیرِ ورود اتفاقات و آدم‌های خوب‌ را به جهان شما هموار می‌کند. ما به یک مهمانی بزرگ دعوت شده‌ایم، خیلی اهمیت دارد که بابت هرچیز، قدردان باشیم، نه متوقع!!! "قدردان بودن" صفت آدم‌حسابی‌هاست. آدم‌هایی که از جهان و از خدا و از آدم‌ها طلبکار نیستند و با چاشنی قدردانی و تلاش، خواهان خوب‌ترینِ خوب‌ترین‌های جهانند.
سپاسگزار باشیم و قدردان؛ بابت کمترین دلخوشی‌ها! حتی برای اینکه می‌بینیم، می‌شنویم، نفس می‌کشیم و می‌فهمیم.
حتی برای اینکه آسمان زیباست، زمین و گیاه و درخت زیباست و جهان زیباست...

‌
دلشکسته‌ها خوب می‌دانند،
غم که به استخوان برسد،
می‌شود سکوت .

. .

уσυ єи∂ ωнєи тнє ¢нαиgє ιи уσυ єи∂ѕ

تو وقتی به پایان می‌رسی که تغییر یافتن در تو به پایان برسد‌‌

.࿐

در جواب اصن واست مهمم مگه؟ بگو:
من تو را پاره‌ای از خود نه بلکه تمام وجود خود یافتم،
چنان که اگر رنجی به تو برسد به من رسیده..