استراتژی من برای از بین بردن ناراحتیم اینه که خودمو ناراحتتر کنم تا بعدش انقدری ناراحت شم که به این نتیجه برسم که نمی‌شه درستش کرد.

میترسم از اینکه یه روزی به اون نقطه از زندگی برسم که احساس کنم هیچکدوم از لحظاتی که گذروندم رو به اندازه‌ی کافی زندگی نکرده باشم...

بعضی از این "عزیزم ببخشید پیامت رو ندیدم" درواقع اینجوریه که "پیامت رو دیدم ولی حوصله‌ات رو نداشتم و ازت خوشم هم نمیاد اما اونقدر شجاعت ندارم بیام بگم داری روی مغزم سوهان می‌کشی پس میگم پیامت رو ندیدم که خوب به‌نظر برسم درحالی که هزاربار موبایلم از پیامت بیب بیب کرد"

کاش همه آدما قبل از هر اقدامی، ورود به هر رابطه ای و گفتن هر حرفی
اول از خودشون بپرسن که حالا به کجا میخوام‌برسم؟ یا به کجا میرسم؟
واقعا اون چیزی که میخوایی بهش برسی همون چیزیه که فکر میکنی شایستشی؟ وای به روزی که یک ادم شایستگیشو انقدر حقیر ببینه :) میشه یک «بی همه چیز».

این منم که بدون مراجعه به تراپیست دارم سعی می‌کنم به سلامت روان برسم :/

「♡」

من واقعا امیدوارم یه روزی برسه که همزمان هم بتونم به پوستم برسم هم ورزشمو کنم هم زبان بخونم و هم کار کنم و موفق باشم و یه رابطه درست حسابی هم داشته باشم .

عمیقا
خسته‌ام،
اما
هدفایی
دارم،
که
باید
برسم
بهشون!

من زیاد تلاش می‌کنم، من زیاد می‌دوم، من دستاوردهای زیادی داشته‌ام؛ ولی صادقانه می‌گویم که دلم لک زده برای یک اتفاقِ خوب بدونِ تلاش، برای یک داشته‌ی ارزشمند که بی‌هیچ رنج و زحمتی به آن رسیده‌باشم، برای یک معجزه، یک حالِ خوب ناگهانی.
من خسته‌ام از خوشحالی‌های معوق و اقساطی و چیزهای خوشایند مشروطه! دلم می‌خواهد یک‌بار بدون شرط و منت برسم، بی‌آنکه کف پای خواستنم تاول زده‌باشد و از صرافتِ داشتن و رسیدن و دوست داشتن، افتاده‌باشم...

من زیاد تلاش می‌کنم، من زیاد می‌دوم، من دستاوردهای زیادی داشته‌ام؛ ولی صادقانه می‌گویم که دلم لک زده برای یک اتفاقِ خوب بدونِ تلاش، برای یک داشته‌ی ارزشمند که بی‌هیچ رنج و زحمتی به آن رسیده‌باشم، برای یک معجزه، یک حالِ خوب ناگهانی.
من خسته‌ام از خوشحالی‌های معوق و اقساطی و چیزهای خوشایند مشروطه! دلم می‌خواهد یک‌بار بدون شرط و منت برسم، بی‌آنکه کف پای خواستنم تاول زده‌باشد و از صرافتِ داشتن و رسیدن و دوست داشتن، افتاده‌باشم...

#نرگس_صرافیان_طوفان

با خودت فکر می‌کنی بذار فعلا به کارهای بقیه برسم، کارای خودم حالا وقت هست! هی بقیه رو راضی نگه میداری و هی کارای خودت، فکرهات و ایده هات رو عقب میندازی تا یک جا که میبینی همه ازت راضین ولی تو از خودت متنفری.