هزاران سال از آغاز حیات بشر بر این کره خاکی میگذرد و همه آنان تا به امروز مُرده اند
وما نیز خواهیم مُرد
و برمرگ ما نیز قرنها خواهد گذشت
خوشا آنانکه مردانه مرده اند
و تو ای عزیز!
می دانی که تنها کسانی مردانه می میرند که مردانه زیسته اند ...


" سید مرتضی آوینی "

آهنگ غمگین گوش میکنم مامانم میگه :
چتــــــــــــه ؟
- چی شـــــده ؟
- کی گذاشته رفتــــــه ؟
- چرا تو خودتــــــــــی ؟
...- آخ بمیری که بچمو اینطوری کردی ...!

آهنگ شاد گوش میکنم ؛ میگه : خبرمرگش برگشت ؟
- الان باهاتــــــه ؟؟؟!
- کیـــــه طرف ؟؟؟!
- چه شکلیــه ؟؟؟!
- دوسش داری ؟؟؟!
- چند بار دیدیــش ؟؟؟!

دیگه زدم تو فاز اذان

درمیان من وتو فاصله هاست..
دفتر عمر مرا باتو شکوهی دیگر..رونقی دیگر هست!
توبه اندازه تنهایی من خوشبختی،من به اندازه زیبایی تو غمگینم! چه امید عبثی..!
من چه دارم که تورا درخور؟ هیچ!
من چه دارم که سزاوارتو؟ هیچ!
تو همه زندگی من هستی
توچه داری؟
همه چیز!
تو چه کم داری؟
هیچ!
راستی شعر مرا میخوانی؟
نه دریغا هرگز!
باورم نیست که خواننده ی شعرم باشی!
کاشکی شعر مرا میخواندی!
چه کسی خواهد دید مردنم را بیتو؟ بی تو مردم..مردم..!
گاه می اندیشم خبرمرگ مرا باتو چه کسی می گوید؟
آن زمان که خبر مرگ مرا میشنوی روی توراکاشکی می دیدم!
شانه بالازدنت را بی قید
وتکان دادن دستت که مهم نیست زیاد
وتکان دادن سر راکه عجب! عاقبت مرد؟
افسوس..
کاشکی می دیدم..
من به خود می گویم
چه کسی باور کرد
جنگل جان مرا عشق تو خاکستر کرد..

وﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻭﯼ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮﻡ ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﺪ:



.

.

.

.

.

.

ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻫﺎ ﺑﺮﺳﺪ

ﺍﻣﺎ ﺧﺒﺮﻣﺮﮔﺶ، ﻫﻤﺶ ﺗﻮ نت بود