𝐃𝐮𝐞 𝐭𝐨 𝐩𝐞𝐫𝐬𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐫𝐞𝐚𝐬𝐨𝐧𝐬 𝐈 𝐰𝐢𝐥𝐥 𝐛𝐞 𝐬𝐡𝐢𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐛𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭𝐥𝐲 𝐚𝐧𝐝 𝐮𝐧𝐚𝐩𝐨𝐥𝐨𝐠𝐞𝐭𝐢𝐜𝐚𝐥𝐥𝐲 𝐟𝐨𝐫 𝐭𝐡𝐞 𝐟𝐨𝐫𝐞𝐬𝐞𝐞𝐚𝐛𝐥𝐞 𝐟𝐮𝐭𝐮𝐫𝐞

بنا به دلایل شخصی بدون هیچ گونه تعارف و با زرق و برق زیاد بخاطر آینده‌ی برنامه‌ریزی شده‌ام،به درخشیدن ادامه میدم .🤍

‏نمیدونم چه حکمتیه ولی کافیه درباره یکی از برنامه‌های زندگیت با یکی صحبت کنی،
جوری اون برنامه به تعویق میفته که تا پنج‌سالِ آینده امکان نداره بتونی انجامش بدی.

حضرت مولانا توی یکی از داستان های مثنوی میگه که:
اگر دانه ای رو کاشتی به هیچکس راجع بهش نگو چون حتی اگه یه کلاغ جای اونو یاد بگیره ثمره‌ی کارتو از دست میدی...
چه برسه اینکه آدما ازش با خبر بشن
هر ایده، هدف، تفکر و برنامه ای تو ذهنتون هست،
تا زمان به ثمر نشستنش به
کسی چیزی نگید ..‌‌‌.

•
خواسته‌ی من:
برنامه‌ای که خدا برام در نظر داره:

♡

تو برنامه نویسی یه چیزی وجود داره به اسم «حلقه‌ی بینهایت».
که اگه چیزی وارد اون حلقه بشه،
تا زمانی که چیزی اونو وادار به وایسادن نکنه و از حلقه نندازتش بیرون، تا ابد تو اون حلقه می‌چرخه.
احساس می‌کنم تو همچین حلقه‌ای گیر افتادم و هیچی بیرون از اون منتظرم نیست...

باز حداقل برای ۳/۲/۱ یکم برنامه ریزی کردیم و گفتیم فیلان کار می‌کنیم. برای امروز که فقط من تمرکز رو گذاشتم روی زنده موندن.

امشب همه تو برنامن بجز من و فیروز کوه و دماوند.

آقا جدی چقدر آدم‌ها کارهاشون یواشکی و وای وای کسی نفهمه‌اس؛ اون وقت من فقط برنامه‌اش رو هم تو ذهنم بچینم زمین و زمان میدونن.

اون لحظه‌ای که با یه نفر از رویاهایی حرف میزنین که می‌دونین هیچوقت اتفاق نمیفته و برای روزها و ساعتهایی برنامه میریزین که میدونین شدنی نیست خیلی غمگینه. مثلا به بیماری که میدونی دیگه خوب نمیشه از عید سال دیگه میگی. به کسی که غرق مشکلات مالیه از یه زندگی راحت و رفاه میگی. به معشوقی که میدونی هیچوقت بهش نمیرسی از لحظه دیدار میگی.

زندگی هرچی بهم یاد نداد؛ اینو خوب یادم داد که باید تنها برای زندگی برنامه ریزی کنم، بجنگم و از وجود هیچکس کنارم مطمئن نباشم

.࿐