خیالِ من قاتل من است.
و اِلا ممکن نبود من به این زودی‌ها این‌طور از پای درآمده و از دست بروم.
مرا خیال کشت.



-عارف قزوینی، نامه به زند دخت شیرازی

‏من می‌ایستم، تا لحظه‌ی فرو ریختن سقف، تا لحظه‌ی سوختن تمام و کمال زندگی، تا لحظه‌ی ویران شدن؛ اما اگر بروم، دیگر هرگز باز نخواهم گشت

فروغ فرخ زاد از قول هممون میگه:
«در ظاهر روی پاهایم ایستاده ام!
گاهی میخندم و گاهی گریه میکنم؛
اما حقیقت این است که خسته شدم.
میخواهم فرار کنم! میخواهم بروم و ناپدید شوم...»

در ظاهر روی پاهایم ایستاده ام.
گاهی می خندم و گاهی گریه می کنم.
اما حقیقت این است که خسته هستم.
می خواهم فرار کنم،می خواهم بروم و ناپدید شوم.
-فروغ فرخزاد.

به‌قول ایپک انگون، نویسنده‌ی ترک :
"دلم نمی‌خواهد بیرون بروم
دلم نمی‌خواهد کتاب بخوانم
در خانه بی‌قرارم
حتی دلم نمی‌خواهد با کسی حرف بزنم
منتظرم، فقط منتظرم
و دردناک‌تر از همه این است
که نمی‌دانم منتظر چه چیزی هستم."

برایم نوشت:
«عزیزم، قربانِ غمِ دلِ کوچکت بروم.»

از قشنگترین قربون صدقه‌های دنیا رو فروغ میگه:
«قربان مردمک‌های بی‌قرار چشمهایت بروم، قربان غم و شادی ات بروم، تو چه هستی که جز با تو آرام نمی‌گیرم. حتی جای پایی از تو در خاک برای من کافیست.»

از قشنگترین قربون صدقه های دنیا رو فروغ میگه :

قربان مردمک‌های بی‌قرار چشمهایت بروم قربان غم و شادی ات بروم،تو چه هستی که جز با تو آرام نمی‌گیرم،حتی جای پایی از تو در خاک برای من کافیست»🤍

باید بروم و کمی دراز بکشم، خواب تنها علاج من است.

• مرشد و مارگریتا / میخائیل بولگاکف
شبتون بی غم

«دلم می‌خواهد بروم جایی که واقعا خودم باشم‌ آنجا که با من جور دربیاید... ولی هیچ‌ جا جای من نیست؛ من زیادی‌ام!»

تهوع/سارتر