‏قلبش مثل یک گیاه حساس بود ، با تابش آفتاب باز می‌شد و با یک تلنگر انگشت یا وزش نسیم جمع می‌شد و در خود فرو می‌رفت🫀

- آن برونته

♡

Some are happy wherever they go and some whenever they go

‏بعضی‌ها ‏هر جا که می‌روند باعث خوشحالی‌اند ‏و بعضی‌ها هر وقت که بروند

این رو خوندم و دلم آروم گرفت، شما هم آروم بشین:

اما بالاخره انسان ها به هر جای دنیا که بروند در آخر به همان جایی برمی گردند که به آن تعلق دارند. به همان شهر، به همان خانه، به همان قلب و به همان آغوش ...



. .

بوکوفسکی می گه:
اگر که نتوانتم تو را تا ابد ببینم
بدان که همواره تو همراه من خواهی بود
از درون و از برون
همراه من خواهی بود
بر نوک انگشتانم
بر تیغه‌های ذهنم
و در میانه‌ها
در میانه‌های آنچه که هستم
از آنچه که از من باقی خواهد ماند.

بدان که همواره تو همراه من خواهی بود.️

اگر که نتوانم تو را تا ابد ببینم
بدان که همواره تو همراه من خواهی بود
از درون
و از برون
همراه من خواهی بود
بر نوک انگشتانم
بر تیغه های ذهنم
و در میانه ها
در میانه های آنچه که هستم
از آنچه که از من باقی خواهد ماند

چارلز بوکوفسکی

لن یخرج الربیع إلا من بین أصابعک
بهار برون نمی آید مگر از میان انگشتانت ...


. نزار قبانی


. .

آن‌ را که حلال زادگی عادت و خوست؛
عیب همه مردمان به چشمش نیکوست
معیوب، همه عیب کسان می‌نگرد،
از کوزه همان برون تراود که در اوست

شبتون در پناه حق .️

یک پاییز و نصفی از بهار گذشت، فصل‌ها می‌روند و آدم‌ها تندتر از فصل‌ها. در روزگاری که همه می‌آیند تا بروند، بیا ما بیاییم و بمانیم. عزیزم بیا ما اهلِ ماندن باشیم، نه رفتن.

امیلی برونته توی یه قسمت از کتاب
"عشق هرگز‌ نمی‌میرد"
نوشته بود:
«هر چه روحم بیشتر زجر میکشد
برای تسکینش بی عاطفه تر میشوم.»

میدونم درکش سخته ولی من به طورِ همزمان هم درونگرام، هم برونگرام، هم عصبی ام، هم خجالتی ام، هم دلسوز و مهربونم، هم سردم، هم دلم میخواد برم بیرون، هم تنهایی رو دوست دارم، هم اجتماعی ام، هم غار نشینِ تنها!