.کپشن خاص.

من تنها ترین مرد را می شناسم..!

همین همسایه ی روبرویی،

سی سالی می شود

که با کلید در را باز می کند...!


#آ_شریعتی

آن که فتوا می دهد بوسیدنت معصیت است
یا نبوسیده کسی را، یا دورویی می کند
لحظه بوسیدنت حتی چراغ خانه هم
ناقلا با چشمک اش بی آبرویی می کند

اگر قایقت شکست ،باشد!!! .....
" دلت" نشکند! "دلی" نشکنی....

اگر پارویت را اب برد ، باشد!!......
"ابرویت" را اب نبرد !! ابرویی نبری....

اگر صیدت از دستت رفت،باشد!!
"امیدت" از دست نرود! "امید" کسی را "نا امید" نکنی....

امروز اگر تمام سرمایه ات از دستت رفت، دستانت را که داری!!!

پس "خدای مان" را شکر کنیم...
و دوباره شکر کنیم....

"دست" که داریم .....
دوباره "به دست" می اوریم...
دوباره "می خریم".....
دوباره "می سازیم".....
و دوباره "می خندیم

‏متاسفانه با سیاره ایی روبروییم که با وجود بیش از میلیاردها نفر جمعیت، بزرگترین مشکل نوع بشرش تنهایی است ...!

✨
چشم و ابرویی مرا دیوانه کرد ♥️

#واقف_لاهوری

♡

از بهاران کِی شود سَرسَبزْ سنگ؟
خاک شو،
تا گُل برویی رَنگْ رَنگ

سال‌ها تو سنگ بودی،
دلْ‌خَراش
آزمون را یک زمانی خاکْ باش ...

" مولانا "

پرسیدم: «چند تا مرا دوست نداری؟» روی یک تکه از نیمرو، نمک پاشید. گفت: «چه سوال سختی.» گفتم: «به هر حال سوال مهمیه برام.» نشسته بودیم توی فضای باز کافه سینما. داشتیم صبحانه می خوردیم. کمی فکر کرد و گفت: «هیچی.» بلند بلند خندید. گفتم: «واقعا؟» آب پرتقالم را تا ته سر کشیدم. «واقعن هیچی دوستم نداری؟» گفت: «نه نه. صبر کن. منظورم اینه که تو جوابِ چند تا مرا دوست نداری، هیچی. یعنی خیلی دوستت دارم.» گفتم:«نه. اینطور نمیشه، تو گفتی هیچی.»

تکه ای از ژامبونِ‌ لوله شده را برید. گفت: «نه. اون اشتباه شد. هزار تا.» شروع کردم به کولی بازی. موهام را کشیدم. گفتم: «یعنی هزار تا منو دوست نداری؟» دختر و پسری که میز کناری نشسته بودند، با تعجب نگاهمان می کردند. گفتم: «این واقعن درست نیست. من این حجم از غصه رو نمی تونم تحمل کنم که تو منو هزار تا دوست نداشته باشی.» داشت با نوک چنگال، لوبیا قرمزهای توی ظرف را بازی می داد. گفت: «نمی دونم واقعن. خیلی سوال سختیه» لپ هاش گل انداخته بود. گفت: «شاید این سوال از اول هم غلطه. نباید بهش جواب می دادم.» گفتم: «باشه بذار یه جور دیگه بپرسم. اینطوری شاید راحت تر باشه برات. چند تا دوستم داری؟»

لبخند زد. چشم هام را گرد کردم و گفتم: «هان؟» بقیه دختر و پسرها و زن ها و مردها هم داشتند ما را تماشا می کردند. نانِ تُستِ کَره ای را گاز زدم و بقیه اش را گذاشتم گوشه بشقاب. داشت نگاهم می کرد. با آن چشم های سیاه درشت و گونه سرخ و لب های اناری. گفت: «هیچی.» پرسیدم: «هیچی؟» شانه اش را انداخت بالا. گفت: «هیچی دوستت ندارم.» لب و لوچه ام را آویزان کردم. گفت: «میمیرم برات و این ته همه دوست داشتن هامه.» داد کشیدم «هورا.» دست هایم را گره کردم و آوردم بالا. پیش خدمت ها داشتند با هم پچ می زدند. یکی شان آمد جلو و گفت: «قربان. اینطوری مردمو می ترسونید.» پرسیدم: «چطوری؟» آهسته تر گفت: «اینکه دارید با خودتون بلند بلند حرف می زنید.» به صندلی روبرویی اشاره کرد. خالی بود. بشقابِ صبحانه گرم، دست نخورده، سرد شده بود و نان ها خشک. خواستم بپرسم دختری که اینجا روبروی من نشسته بود، کجا رفت که همه چیز یادم افتاد. هشت سال گذشته بود.

ملت با صدای عشقشون از خواب بیدار میشن ... ^.^




ما با صدای کارگر ساختمون روبرویی ...
که از اردشیر چکش میخواد :|||

خوشبختی یعنی:
قلبی را نشکنی،
دلی را نرنجانی،
آبرویی را نریزی،
ودیگران ازتو آسیبی نبینند،
حالا برو ببین چقد خوشبختی...!!!

قایقت شکست ؟ پارویت را آب برد ؟ تورَت پاره شد ؟

صیدت دوباره به دریا برگشت..؟
غمت نباشد چون خدا با ماست !
هیچ وقت نگو ؛ از ماست که برماست !
بگو خدا با ماست.

اگر قایقت شکست، باشد! دلت نشکند! دلی را نشکنی.

اگر پارویت را آب برد، باشد ! آبرویت را آب نبَرَد! آبرویی نبری.

اگر صیدت از دستت رفت، باشد! امیدت از دست نرود ! امید کسی را ناامید نکنی.

امروز اگر تمام سرمایه ات از دستت رفت، دستانت را که داری!


خدایت را شکر کن. دوباره شکر کن !

اگر چیزی به دست نداریم دست که داریم دوباره به دست می آوریم.

دوباره می سازیم و دوباره به دست می آوریم.

دوباره می خریم و دوباره می خندیم........