گاهی اوقات خیلی سخت می‌شه، انگار که تمام دنیا از تو رو برگردونده و هیچ چیزی نمی‌تونه خوشحالت کنه. حتی نفس کشیدن هم مثل یه وزنه سنگین روی شونه‌هات می‌مونه. ولی باید به این فکر کنی که اینم بخشی از مسیره. حتی سخت‌ترین لحظات، یه بخشی از راهیه که باید طی کنی.

زندگی واقعا مثل مارپله‌ست. بعضی وقتا فقط یک حرف یا یه کار از طرف بقیه میتونه تورو به خونه‌ی اول برگردونه.
نگفتم که اگر حس کردین اینجور شد بشینید کنار گریه زاری کنید و قربانی بشید. اتفاقا باید برعکسشو انجام بدید ولی خب یادتون باشه که قانون زندگی همینه و نباید فراموشتون بشه

اجازه نده تنهایی؛
تورو به آدم‌های سمیِ زندگیت برگردونه...

وقتی تلاش میکنی برای برگردوندن صمیمت از دست رفته ، یه بار دیگه متوجه میشی که چرا از دست رفته بود.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

آدمیزاد به گذشته‌ش پیوند خورده. همیشه دلش می‌خواد رفته‌ها رو برگردونه. به آدمایی که باهاش سرد شدن نگاه می‌کنه و حسرت اون صمیمیت از دست رفته رو می‌خوره. به خونه‌ی کودکیش میره و دلش فراغ بچگیش رو می‌خواد. ذهنش دنبال سال‌های جوونی و فرصت‌های از دست رفته‌ست. اشتباهات کرده و نکرده‌ش. جسم آدمیزاد میره به آینده اما ذهنش راه گذشته رو در پیش می‌گیره. در نهایت هیچ کدوم به جایی نمی‌رسن. من فهمیدم زندگی وقتی تیکِ «انجام شد» می‌خوره که ذهن و جسمت هر دو به یک سمت حرکت کنن.

خداجون
یه جای خالی عجیبی تو قلبمون احساس میشه
به گمونم جای آرامشه،بهمون برگردون قربونت

.࿐

برگشتن به رابطه از هم پاشیده به امید درست شدنش میدونی مثل چی میمونه؟! مثل اینکه سعی کنی اشکایی که ریختی و دوباره به چشمت برگردونی.

حماقت؟
تلاش برای برگردوندن صمیمیت های از دست رفته

من آدم برگردوندن صمیمیت های از بین رفته نیستمم

حالا من چجوری اون همه راهی که با تو رفتم رو تنهایی برگردم؟ بیا من رو برگردون سر جای اولم بعد برو.