آدمِ ندید بدید دنیا رو هم به پاش بریزی بازم دنبالِ این و اونه ولی آدمِ با اصالت یه احترامِ کوچیک ببینه جبران میکنه!
‌

مگه نه؟؟

تیر خلاص رو هم جناب صائب تبریزی به بهترین نحو ممکن در مورد شروع عاشقی زده، مخصوصا اونجایی که میگه:

گل چو خندید
محال است دگر غنچه شود
سر چو آشفته شد از عشق،
بسامان نشود...

مرا ز یاد تو برد و تو را ز دیده ی من
زمانه بیشتر از این ستم چه خواهد کرد ؟!

#صائب_تبریزی

هر کسی را صبحِ امیدی است
در دل‌هایِ شب ..

- صائب تبریزی

♡

و چه آرام خیالت به دلم
هست هنوز ...

- راحم تبریزی


. .

این خصلت آدمی‌زاد است، تغییر می‌کند! یک‌زمانی خودت را به آب و آتش می‌زدی تا فرصتی پیدا کنی و دقایق و ساعاتی را با کسی که دوست‌ترش داری، حرف بزنی‌ و به خیال خودت که آرام‌تر شوی. یک زمانی هم پر از فرصت‌های خالی شده‌ای و ترجیح می‌دهی بنشینی، برای خودت چای بریزی و به صدای سکوت خانه و رفت و آمد‌های ضعیف خیابان گوش کنی.
گاهی دلت می‌خواهد هیچ‌کسی را نبینی و با هیچ‌کسی در رابطه با هیچ موضوع بااهمیت یا فاقد اهمیتی حرف نزنی و تنها، دور افتاده و بی‌خبر باشی و به دور از نگاه‌ها و حرف‌ها و قضاوت‌ها، زخم‌های خودت را ببندی و خودت را برای ادامه‌ی نبردهای جهانت، آماده کنی.

#نرگس_صرافیان
‌
‌

جمالت را نمیبینم؛ خیالت میکُشد اما

- راحم تبریزی

•
دلم میخواد اینجا باشم
بارون بیاد بوی خاک بپیچه توی خونه
قهوه جوش صداش بیاد که بفهمی آمادست قهوتو بریزی کنار پنجره باز و هوای ابری
از بارون لذت ببری و نگران هیچی نباشی

♡

.

عشق چون ناب شود ،،
محو نگردد ،، ز  فراق ،

سالهاست دل در فراق است ،، باز هم ، عاشقترم ،،،


#راحم_تبریزی

الان درک میکنم که؛
چقدر قشنگه تو تنهایی خودت اشک بریزی، تا با یکی که حس درونت و اتفاقای زندگیت واسش مهم نباشه...


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »