نامه ای برای خودم:
بسه قربونت بشم؛ تموم شدی از بس اینهمه فکر و خیال کردی.
حیفه، حیفه، بخدا حیفهههه به خودت بیا گناه نداری اخه تو؟!


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

قربون حرف زدنت بشم که باعث شده عاشقت بشم؛"


. .

تو دقیقا همون قسمت قشنگ زندگیِ منی که همیشه به وجودش میبالم؛ تو همون یه نفری هستی که دلم میخواد پا به پاش پیر بشم؛ تو همون یاری هستی ک شهریار میگه بدون وجودش شهر ارزش دیدن نداره! تو آغاز و انتهایِ منی؛ یه جوری که بند بند وجودم دیوونه‌وار تو رو می‌پرسته! آرومِ جونِ من؛ تو خوش قلب ترین آدمِ دنیایی و قطعا خدا خیلی منو دوس داشته که تورو بهم داده.