گاهی زندگی ما رو در مخصمه هایی قرار میده و وادارمون میکنه تلاش کنیم تا به حدی قوی بشیم که از اون بحران خارج بشیم و عبور کنیم؛
اما بعدش میبینیم که همین تلاش هایی که کردیم ادامه راه زندگی ما رو روشن تر کرده...

ولی ما نمیتونیم بد بشیم، هربار که از کارای خوبم در حق یکی‌ پشیمون میشم میگم این دیگه آخرین باره، میگم دیگه کسی روی خوشمو نمیبینه. ولی نمیتونم، ما مثل اونا نیستیم ما نمیتونیم بد بشیم...

آخرین شب جمعه تابستون جمع بشیم یه جا تا صبح گریه کنیم نه برای تموم شدن تابستون. برای این زندگیمون.

هر کی هرچی سرمون آورده بابت حرفها و اطلاعاتی هستش که خودمون از زندگیمون بهش دادیم. دو دقیقه لال بشیم حالا شاید خوشمون اومد...

مگه قرار نبود بزرگ بشیم
پخته بشیم....


پس چرا سوختیم؟!

نوشته بود هربار که از یک کار ناخوشایند اجتناب میکنیم، ذهن ما بیشتر به این باور میرسه که ناتوان هست!
پس برای اثبات ناتوان نبودن به ذهنمون، باید با کارهایی روبرو بشیم برامون ناخوشایندن و به همون اندازه برای رشدمون واجبن.

چه چیزی باید می‌بودیم ولی نتونستیم بشیم که اینقدر حس نرسیدن داریم؟

حقیقت همین‌جا یقه‌ات رو می‌گیره که متوجه میشی آدم‌ها ۲۴ روز رو درگیر نیستن. می‌دونی که خودت هم امکان نداره یه لحظه برای نفس کشیدن فرصت نداشته باشی. می‌تونیم بهش پیام بدیم و حالش رو بپرسیم ولی به هردلیلی ترجیح میدیم غیب بشیم و هزارتا بهونه بچینیم چون اگر دلیل این باشه که دیگه نمی‌خوایم با اون شخص صحبت کنیم یا ارتباطمون رو کمرنگ‌تر کنیم، ساده‌ترین راه اینه قایم بشیم ولی واقعیت رو به کلمه تبدیل نکنیم. کلمه‌ها ترسناکن. واقعیت رو شبیه یک سیلی محکم می‌کنه و می‌زنه به صورتت.

𝐄𝐯𝐞𝐧 𝐢𝐟 𝐰𝐞 𝐟𝐚𝐢𝐥𝐞𝐝 𝐲𝐞𝐬𝐭𝐞𝐫𝐝𝐚𝐲 𝐰𝐞 𝐜𝐚𝐧 𝐭𝐫𝐲 𝐚𝐠𝐚𝐢𝐧 𝐭𝐨𝐝𝐚𝐲

حتی اگه دیروز نتونستیم موفق بشیم می‌تونیم همین امروز دوباره تلاش کنیم.

♡

But isn't everything we do in life a way to be loved a little more?

ولی مگه این نیست که ما تمام کارایی که تو زندگی انجام می‌دیم یه راهیه برای اینکه یکم بیشتر دوست داشته بشیم؟

.࿐