من که آخرش رل میزنم
ولی وای به حالتون یکیتون بیاد بعدش بگه من روت کراش داشتم :/

اول اشکام رو پاک میکنم بعدشم دلیل اشکامو.

چطوری جذب آدمای ناامن میشی!
اونا تعداد زیادی از رفتارهای بد رو با اندکی از رفتارهای خوب قاطی میکنن! و هربار که تو از اونها رفتار سمی میبینی، ولی بعدش اندازه ی قطره ای رفتار خوب از خودشون بهت نشون میدن، مغز تو برای اینکه دوباره اون رفتار خوب و تجربه کنه، برای رسیدن بهش میاد تمام رفتارهای مخرب طرفش رو دوباره تحمل میکنه تا دوباره به اون اندک از رفتار خوب طرف مقابلش برسه!

آدم وقتی تنهایی از پس یسری اتفاقات برمیاد، دیگه بعدش براش مهم نیست که کی کنارش می‌مونه و کی از پیشش می‌ره.

غمگین‌ترین بخش داستان اینجاست که من قبول کرده بودم که چقدر مهم نیستم، اون اومد کاری کرد باور‌ کنم خاص و باارزشم بعدش هم خودش این باور رو ازم گرفت.

این اخلاقمو خیلی دوست دارم...
اینکه سر مشکلاتم آدم پررویم!
میشینم غصمو میخورم ناراحتمو میشم اما بعدش جوری بلند میشم و با نسخه جدیدی از خودم ادامه میدم که تا دو روز پیش لب پرتگاه فروپاشی بودم.
آره شاید بزرگترین ویژگیم همین باشه:
ادامه دادن اونم وقتی که ادامه دادن محاله.

گفتم یکمم اون تلاش کنه...
بعدش دیگه همو ندیدیم :)

Accept life as it is. Then work to make it the way you want it to be.

زندگی رو همون طور که هست بپذیر.
بعدش تبدیلش کن به زندگی که میخواستی.

از کنارت ساده رد میشم اما روحم برمیگرده و صورتتو میبوسه و بعدش خودشو بهم میرسونه...

احساست رو خرج آدمی کن که مال یه نفر بودن رو بلد باشه، یکی که قدر لحظه‌‌هایی که کنارته رو بدونه، قدر اهمیت دادنات و حرص خوردنات رو بدونه، نه یکی که فقط باعث بشه به غم و غصه‌‌هات اضافه بشه و بعدش هم رهات کنه بره.