منم حالم خوب نیست
ولی بیا چشمامونُ
توی بغلِ خدا ببندیم ..

دلم خواست یه تیکه ابرِ سفید توی بغلِ آسمون باشم .️

When you hug me, I don't think about anything anymore, all my thoughts disappear as if they never existed; Your arms are the only place I need to continue my life

وقتی بغلم میکنی دیگه به هیچ چیزی فکر نمیکنم، همه افکارام ناپدید میشن جوری که انگار از اول نبودن؛ بغلِ تو تنها جاییه که واسه ادامه زندگیم بهش نیاز دارم.

امروز از بغلِ یه غریبه رد شدم، که رازهاشو میدونستم، چیزای مورد علاقشو حفظ بودم، و یک زمانی شب و روز باهاش در ارتباط بودم.

من خسته‌ام و مغزو روحو جسمم توانِ رویارویی
با هیچ اتفاق یا انسانی رو نداره!
ولی تو بیا بشین کنارم بغلم کن؛
تو فرق میکنی ،
بغلِ تو درمانگره ، روحِ مرده‌ی منو زنده میکنه!
جونِ دوباره میبخشه بهم
اصلا میخوام همیشه خسته و درمونده باشم،
که تو بیای بشینی کنارم ، منو بغل کنی ،
و به یه استکان چای دعوتم کنی
و من با هر بار تکرارِ این ، هزار بار زنده شم....️

•
بغلِ آدما؟
- نه ممنون گیتارم هست

- بفرست برای عشق گیتارا .

♡

غم داری؟ بغل‌ِ من یادت نره.
گریه داری؟ شونه‌های من یادت نره.
تنهایی؟ بودنِ من یادت نره.
سردرگمی؟ حرف زدن با من یادت نره.
«فقط من رو یادت نره.»


. .

یجوری دوستت دارم و برام قشنگی که اصلا حیفه پشت گوشی و دور از من بمونی، باید بیارمت بغلِ خودم...

. .

این بار که از این دریای خروشان به سلامت عبور کردیم، این‌بار که رگبار پایان گرفت و هوا صاف شد، همه‌تان را با عشق بغل می‌کنم.
من یک دنیا شوق و لبخند برای روزهای خوبمان کنار گذاشته‌ام و بغل‌بغل مهربانی و دلخوشی و هزار هزار بهانه‌ی روشن برای خوشبختی در پستوی ذهنم پنهان کرده‌ام و زمانش که رسید، برای همه‌مان از رهایی و شادی و عشق خواهم‌گفت.

چقدر مثل خانواده شده‌ایم این‌روزها...
از کنار هرکسی که در خیابان عبور می‌کنم، انگار سال‌هاست می‌شناسمش. انگار باتمام این چشم‌ها و چهره‌های مهربان قراری دارم، انگار چیزی ما را به هم پیوند داده، آنقدر محکم که جدا شدنی نیستیم و فراموش نمی‌کنیم هرگز، که چقدر به هم نیاز داریم و نیاز داریم که حال همه‌مان خوب شود. انگار همه در نهایت اندوهی مشترک غوطه‌وریم و داریم با تمام توان و با هم به سمت نور پیش می‌رویم و مراقبیم که تاریکی و اندوه و خشم، ما را نبلعد و کمک می‌کنیم به هم که قوی بمانیم و طاقت بیاوریم و در دل تندباد روزگار نشکنیم؛ به شوقِ بهار و به شوق روزهای روشن و خوبی که در انتظار ماست...

طاقت بیاوریم، برای تمام رنجی که تا امروز کشیدیم و تاریکی و خشمی که پشت سر گذاشتیم و دلخوشی‌های ساده‌ای که نداشتیم.
طاقت بیاوریم، به حرمت تمام تلاش‌های بیش از توان و زخم‌های رسیده به استخوان.
طاقت بیاوریم چون آگاه نیستیم به اینکه آخرین پله‌ی این سیاهچاله کجاست و کجای این قصه، به رهایی و نور می‌رسیم...
طاقت بیاوریم.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

•
آدمـ هر چقدرمـ حالش خوب باشه باز باید تو بغلِ یکی مچاله شه..️

「♡」