صدایم زد...
برگشتم...
بعد بدون مقدمه گفت:
"منو بخواه..."
این اولین باری بود که جمله‌ای دستوری، هیچ ترسی نداشت و بلعکس،
برایم گوارا بود...
می توانستم برای این درخواستش بمیرم...

#حمید_جدیدی

دیگه دلم نمی‌خواد بمیرم. (دارم بهت فکر می‌کنم)

نوشت بود: «دلم می‌خواهد مدتی بمیرم. نه بخاطر اینکه ناامیدم، بخاطر اینکه خسته‌ام. خیلی خیلی خسته.»

شجاع ترین کاری که تا به الان، انجام دادم، این بود که وقتی می خواستم بمیرم به زندگی ادامه دادم و هیچ کس متوجهش نشد.

نمی‌دونم چجوری بگم ولی من ۹۹.۹۹ درصد اوقات، متوجه اتفاقاتی که "قرار نیست متوجهش بشم چون خیلی ناراحتم می‌کنه" می‌شم و بعد دلم می‌خواد بمیرم.

اومدم بنویسم شب که می‌شه دلم می‌خواد بمیرم، دیدم روزا هم همین بساطه

دیروز یکی گفت کاش تو زندگی بعدی‌م مورچه باشم که به محض اینکه متولد شدم یکی پاشو بذاره روم و له بشم و بمیرم. مود.

من مطمئنم وقتی که بمیرم...
اینقد تنم بوی آرزوهای به دل مونده رو میده که یادشون میره ازم بپرسن نماز خوندی یا نه...:))!

خوابم نمیاد و دلم بیداری‌ام نمی‌خواد، از بی‌تحرکی خسته‌ام و حوصله‌ی تحرک ندارم، نه دلم میخواهد بمیرم و نه لذتی از زنده بودن میبرم، نه میخندم و نه گریه میکنم، از این سرگردانی خسته‌ام.

آنقدر
عزیزی
که بَرایَت
همه یِ عمر
یک بار
نَه ،
بگذار که
بسیار
بمیرم:)