‌‌
بیا
بنویسیم
روزگار
قاتلِ
امیده
ولی
ما
میدونیم
شب
تار
آخرش
سپیده
‌‌‌

. .

آدم باید کتابهایی بخواند که گازش می‌گیرند و نیشش می‌زنند.
اگر کتابی که می‌خوانیم مثل یک مُشت نخورد به جمجمه‌مان
و بیدارمان نکند،
پس چرا می‌خوانمیش؟
که به قول تو حال‌مان خوش بشود؟
بدون کتاب هم که میشود خوشحال بود.
تازه لازم باشد، خودمان می‌توانیم از این کتاب‌هایی بنویسیم که حال‌مان را خوش می‌کند.
ما اما نیاز به کتابخانه، نیاز به کتابهایی داریم که مثل یک ناخوش‌حالیِ سخت دردناک متاثرمان کند؛
مثل مرگ کسی که از خودمان بیشتر دوستش داشتیم،
دور از همه‌ی آدمها،
مثل یک خودکشی.
کتاب باید مثل تبری باشد برای دریای یخزده‌ی درونمان!


نامه به پدر
فرانتس کافکا

‏خیلی هامون از متعهد بودن فقط اینو بلدیم که تو بیو بنویسیمش...
‏:))))

بیاین یه جا بنویسیم:
یادمون نره اونی که رفت برنمیگرده
و اونی هم که برگشت دیگه مثل قبل نمیشه!

‌‍‌‍❥•♡ ♡•❥

‌ ‌ ‌‌
یه جا بنویسیم یادمون نره
اونی که رفت برنمیگرده
و اونی که برگشت دیگه مثل قبل نمی‌شه .

گفتیم بنویسیم و "تمام شود"..
اما هیچ چیزی تمام شدنی نیست..
از آدم هایی بگیر که با رفتنشان
خاطره می شوند و کنجِ دلت می مانند
تا کسی که هنوز نیامده و خیالش کنجِ ذهنت جا خوش کرده و
آرام و قرارِ روزها و شب هایت را می گیرد!
فکر می کنم هیچ چیز تمام شدنی ای در دنیا
وجود ندارد،
ما فقط گاهی خیال می کنیم ؛
که فراموش کرده ایم..
که برایمان مهم نیست..
که "تمام شده است"!!

‏چندسال دیگه باید بنویسیم چند میگیری دوس داشته باشی :)

بیا به رسم رفاقت ،
عهدنامه ای بنویسیم...
"یا باید به پای هم پیر شویم ! "
یا ...
توافق دیگری نیست...!
. .

یه لیست بنویسیم که هر سطرش با این کلمه شروع شه:
چقدرخوبه که...
چقدر خوبه که میتونم هنوز لبخند بزنم
چقدر خوبه که سالمم
چقدر خوبه که خانوادم رو دارم
خداجون شکر...

بیاید یه لیست بنویسیم طوری که

هر سطرش با این کلمه شروع شه:

"چقدرخوبه که"...

مثل این:

چقدر خوبه که میتونم هنوز لبخند بزنم...

چقدر خوبه که سالمم...

چقدر خوبه که خانوادم رو دارم...

چقدر خوبه که میتونم هنوز آبی اسمون رو ببینم..
چقدر خوبه که میتونم انسانیت درونم رو حس کنم..

چقدر خوبه ک...

بیاین برای یه بار هم که شده،

داشته هامون رو به یاد بیاریم...

نه نداشته هامون رو!

" خداجون!شکرت..."