دوست‌داشتنت بهانه بود؛
من، تو را
برای نفس‌کشیدن می‌خواستم
برای زنده ماندن..

#علی_سید_صالحی

ی جایی نوشته بود؛
«ی نفر رو بشناس، بعد عاشقش شو
چون وقتی عاشقش میشی نمیتونی بشناسیش و یا اگرم بتونی دیگه زورت به خودت نمیرسه
که درست فکر کنی و تصمیم بگیری»
بنظرم خیلی درسته.

‹ I read somewhere it was written;›
"I prefer my taste
I'm crazy to be sane at the will of others..."

‏‹ جایی خوندم نوشته بود؛›
«‌ترجیح میدهم به ذوقِ خویش
دیوانه باشم تا به میلِ دیگران عاقل...»

امروز یه متنی رو خوندم خیلی قشنگ بود؛

«من پرندگان غمگین زیادی را دیدم که هنوز پرواز میکنند.!»
‏ امید یه همچین چیزیه.

مارا حوصله‌ی خریدن نقاب نبود؛ خوشا آنان که خریدند و عزیزند.

تو را طوری دوست دارم که کاش تمامِ دوست
داشتن‌های دنیا همینطور بود؛
«بسیار، ادامه‌دار، عمیق، امن.»

زمانی که «محمود درویش» شاعر و نویسنده‌ (فلسطینی) عاشق «ریتا» (اسرائیلی) شد برای او نوشت:
«من بر خلاف قبیله و وطن و باورهامون، عاشقت شدم ولی می‌ترسم تو مرا ناامید کنی.»
اما بعدها فهمید «ریتا» جاسوس اسرائیل بود؛
برایش نوشت:
«حس می‌کنم وطنم دوباره اشغال شده، شاید برای تو چیز بی‌اهمیتی باشد، ولی آن قلب من بود.»

از همون اول مسیرمون از هم جدا بود؛ فقط دست و پای الکی میزدیم.

اولین بار که تو را دیدم
زخمی داشتی که از دیگری بود؛
من تو را با زخمهایت دوست داشتم...🩵.

تو که میدونستی من کل قلبم واسه تو بود؛ چرا تیکه تیکه‌اش کردی

.࿐