عمیق ترین توصیفی که میتونم راجع بهش داشته باشم اینه که:
"نبودنش سخت است
اما بودنش هم دیگر به من احساس خوشبختی نمیدهد."
‌

سخت ترین روزای زندگیم الانه که
اینطوری برات توصیفش میکنم
نبودنش داره نابودم میکنه اما
بودنش هم دیگه حالمو خوب نمیکنه :)

گفتم: بالاخره که فراموشش می کنی ، اینجوری نمی مونه...
نفس عمیقی کشید و گفت:
یاد بعضی آدما هیچوقت تمومی نداره؛
با اینکه نیستن، با اینکه رفتن،
ولی هیچ وقت خاطره شون تموم نمیشه!
گفتم: ولی همین که نیستش، کم کم همه چی تموم میشه...
گفت: بودن بعضی از آدما، تازه از نبودنشون شروع میشه...
‌‌‌‌‌• |.

دلم یه اتفاقی میخواد که از شدت خوب بودنش به خدا بگم : پس دلیل همه سختیام این بوده .

آخرش یک نفر از راه می‌رسد، که بودنش جبران تمام نبودن‌هاست، جبران تمام بی‌انصافی‌ها و شکستن‌ها. یکی که با حضورش، دنیای تو را متحول کند. جوری تو را ببیند، که هیچکس ندیده. جوری تو را بشنود، که هیچکس نشنیده. جوری روح خسته‌ی تو را غرق عشق و محبت کند...

🩷.

به خاطر اون تیکه از وجودم که از بودنش خبر نداشتم و تو پیداش کردی، خودم رو کنار تو بیشتر دوست دارم.

شاید خوش شانس بودن خیلیا
خوش قلب بودنشونه ؛
ذات خوب پشتش خداست...

#بارش_حق.

یه وقتایی بهش بگو:

«تو قشنگ ترین دلیل برای نشون دادنِ مهربونیِ خدا روی زمینی…»
بذار بدونه که چقدر خوش قلب بودنش برات با ارزشه.

کم کم می‌فهمی آدم بدون اینکه تو میدون جنگ باشه، می‌تونه عیار قوی بودنش رو بسنجه.

بعضی وقت ها حس میکنم ناراحتیم، از فرط عمیق بودنش به سطح میرسه. جوری که از فرط غمگینی، دیگه چیزیو عمیق حس نمیکنی حتی همون غم رو. مثل یک جنازه ای که با ریه های پر شده از اعماق دریا، دیگه کم کم میاد بالا و روی سطح آب شناور میشه.