بدترین حال ممکن وسط بودنه؛ ‏یه جایی که نه خوبی و نه بد، یه چیزی هستی بین این دو که نمیتونی تعریفش کنی، نمیتونی توضیحش بدی، نمیتونی بفهمونی که چی داره به سرت میاد.نه سقوط میکنی و نه صعود.
‏مثل مورچه‌ای که افتاده توی ظرف عسل!

یه جا خوندم نوشته بود:
«خوب بودن با آدمای اطرافت مثل دروازه‌بان بودنه؛ مهم نیست چندتا توپ رو گرفتی،
آدما همیشه فقط همون یک گلی که خوردی رو به خاطر میارن.»


. .