گاهی وقتا فقط همین که بذاری یه نفر با خیال راحت بره دنبال چیزی که هیچ ایده‌ای راجع بهش نداره، و اجازه بدی حتی اگر بی‌راهه میره، ته مسیر به نتیجه‌ای که خودش تجربه کرده برسه و حسرتی نخوره و یا حداقل برای حسرت‌هاش؛ عزیزش رو مقصر ندونه و توی این رینگ بوکس احساسات متناقض گیر نکنه، بزرگ‌ترین کاریه که میشه در حقش کرد.

یه بوکسور تموم اون لحظاتی که داره به کیسه مشت میزنه و عرق میریزه و درد عضلات و خستگی رو تحمل میکنه، هیچ امتیازی نمیگیره. حتی بسیاری از اون رنج‌هارو در تنهایی تحمل میکنه و کسی نمیبینه.
امتیاز رو اون روز مسابقه و با اون مشت اصلی میگیره.

صبور باشید...نوبت مشت اصلی شما هم میرسه

داشتن یه کیسه بوکس آرامش بیشتری بم میده تا داشتن دوست پسر :))))))))

هر جمعه بابام به کلوپ محلمون می رفت و نوار بوکس محمد علی کِلِی و جورج فورمن رو کرایه می کرد ، مسابقه قهرمانی جهان بود ، ما با هم اون بازی رو هزار بار دیدیم ، حرف نداشت ...
اولش فورمن تا جایی که می خورد محمدعلی رو زد ، هوک چپ هوک راست ، شکم زیر چونه ، اما محمدعلی چسبیده بود به رینگ
و می گفت " نا امیدم کردی پسر!"

فورمن چپ می زد ، محمدعلی می خندید
فورمن راست می زد ، محمدعلی می رقصید!
رقص پاش بی نظیر بود ، این کارش باعث می شد فورمن عصبی تر شه ، تا اینکه آخرِ سر ، محمدعلی با یه هوک راست جانانه فورمن رو ناک اوت کرد ...

همیشه وقتی بازی تموم می شد بابام بهم می گفت : ضربه وحشتناکی بود ولی محمدعلی با این ضربه برنده نشد ،
چیزی که اون رو برنده کرد رقصیدن و خنده هاش بود ؛ بعد نوار رو در میاورد و با خودش می گفت :
بذار هرچقدر که می خوان ضربه هاشون رو بزنن ، اما بخند نذار فکر کنن که برنده میشن ، ... .

یه مرده تو رستوران غذاش و می زاره روی میز و می ره دستشویی برای اینکه کسی به غذاش دست نزنه یه یادداشت می زاره کنارش که کسی به غذای من دست نزنه زیرش هم امضا می کنه قهرمان بوکس. بعد میاد می بینه غذاش نیست و جاش یه یادداشته که نوشته: من غذات و بردم. قهرمان دو

علت اینکه خانم و آقا موقع عروسی دست هم را میگیرند چیست؟
.
.
.
.
.
.
.
این یک رسم است همانند دست دردست هم دادن بوکسورها قبل شروع مسابقه!!