ای بَسا بیدارْ چَشمِ خُفته‌دل
خود چه بیند
دید اَهْلِ آب و گِل؟
آن کِه دلْ بیدار دارد،
چَشمِ سَر
گَر بخُسبَد
بَرگُشایَد صد بَصَر
گَر تو اَهْلِ دل نه‌یی،
بیدار باش
طالِب دل باش و در پیکار باش
وَرْ دلَت بیدار شُد،
می‌خُسب خَوش
نیست غایِبْ ناظِرَت از هفت و شَش ...


"مولانا