اون‌هایی که وقت نیاز یکهو سر و کله‌شون پیدا می‌شه؟ اون‌ها اسباب‌بازی‌های من هستن. هر بلایی بخوام سرشون میارم.

آدم‌ها و دغدغه‌هاشون با هم بزرگ می‌شن. تو تا دیروز برای نداشتن اون اسباب‌بازی گریه می‌کردی، امروز برای نبودن اون آدم، اون کار، اون دلخواه گریه می‌کنی. چیزی تغییر نکرده، فقط اون ماهیت‌ بزرگ‌تر شده.

به او گفته بودم دیدنت مثل این است که اسباب‌بازی محبوب کودکیم را همان وقتی که می‌خواهمش خریده‌اند و بابا نگفته بعدا می‌خرم.
حالا انگار صد سال است یک‌بند غروب جمعه است. مشق‌هایم مانده، سرما خورده‌ام، تب دارم، و اسباب‌بازیم را برده‌اند پس داده‌اند...

#حمیدسلیمی

. .