باید یه جایی بپذیرم انقدری که تو برای من مهم بودی من برای تو مهم نبودم.
شاید بعد پذیرفتنش همه چی آسون‌تر بشه.

یه چیزی که خیلی آرامش داده به زندگیم اینه که یاد گرفتم آدما رو دقیقا همونجوری که هستن بپذیرم و توقع بیجا از کسی ندارم.
مثلا همونجوری که میدونم یه گاو قرار نیست کتاب بخونه، میدونم بعضیا قرار نیست شعور داشته باشن و بابت حرفا و کاراشون دیگه ناراحت نمیشم و اعصاب خودمو بهم نمیریم.
‌

. .

God grant me the serenity to accept the things i cannot change; and the courage to change the things i can; and wisdom to know the difference

خدایا به من آرامش عطا کن تا آنچه نمیتوانم تغییر دهم را بپذیرم. شجاعت ده تا آنچه میتوانم را تغییر دهم، و خرد ده تا تفاوت این دو را دریابم

.࿐

رابطه از هر نوعی مراقبت میخواد. این مراقبت خیلی چیزا لازم داره. باید خوب گوش بدیم، صبور باشیم، درک کنیم، بجا و واضح حرف بزنیم، منعطف باشیم، صادق باشیم، اشتباهاتمون رو بپذیرم و حق به جانب نباشیم و نهایتا یه جایی بگذریم و ببخشیم. تک‌تک اینها توی حرف راحته و در عمل خیلی سخت.

گوته مینویسد :
اگر تو را به همان شکلی که هستی بپذیرم، وضعت را بدتر میکنم، امّا اگر با تو به گونه‌ای رفتار کنم که انگار آن کسی که میتوانی بشوی هستی، تو‌ را برای آن‌ شدن کمک کرده ام ...!

✿ کپشن خاص ✿

این را دیگر همه ی مردمانِ حاضر در اقلیمِ اطرافم میدانند که هر چند صباح یکبار ، بقچه ام را می اندازم گَلَم و با بغلی از کاغذ باطله راه می افتم میروم پشتِ هیچستان ! همانجا که سهراب بود …
تا شاید بتوانم دور از معاشرت و همهمه ی آدمها ، کمی از خودم را پیدا کنم ! چرا که من میدانم ، هرکجا ازدحام باشد ، صدایِ نور ، عطر آب ، سایه ی گنجشکها و رقص شمعدانی و دستِ خدا … گم میشوند !

در سکوت و غیبت از میانِ مردم است که تو میتوانی بیشتر آسمان را تماشا کنی و صفحات میان کتابت را ببوسی و یک تسبیح برداری و ذکر بگیری که “ چرا هستم !؟ “ و “ آخرین کار پیش از مرگم چه باید باشد ؟ “

و این بار دست از پا دراز تر برگشته ام !
شاید خیال کنید با طوماری حدیث و پند و نصیحت میخواهم آن ته مانده حوصله تان را بجَوَم و از آنچه فهمیده ام بگویم ! نه !
من دریافتم … به خوبی دریافتم …
نه آنقدر بزرگ هیبتم که جهان بی من بخشکد و مردم در نبودم تلف شوند یا در خاطرشان بمانم !
نه آنقدر ناچیزم که نشود لکه ای ، جوهری نور از حضورم بیوفتد روی زمین و جوانه شود ..

دریافتم آدمی همواره چیزی میانِ خوف و رجا بوده ! چیزی بینِ هیچ چیز و همه چیز بودن ! …
دریافتم که باید ما بقیِ ایامِ پیش رویم را به شنیدن بگذرانم … و بپذیرم من از دانستنی ها ، اندکی میدانم !
آن هم این است که :
“ هیچ چیز نمیدانم “


#میم_سادات_هاشمی

تو آخرین بازمانده‌ی دلخوشی‌های منی،
"برایم بمان لطفا!"
هرچیز که
و هرکس که دوست داشته‌ام،
آدم‌ِ من نبوده.
یاد گرفته‌ام چشم‌پوشی کنم،
از چیزها و آدم‌ها و دلخوشی‌ها... .
یاد گرفته‌ام بپذیرم که خیلی چیزها قابل تغییر نیست،
خیلی چیزها و آدم‌ها را نمی‌شود داشت
و من دست برداشته‌ام از خواستن‌های بیهوده.
اما تو فرق داری،
تو را نیاز دارم.
تو را نیاز دارم برای اینکه خوب باشم،
برای اینکه شب‌ها زودتر بخوابم
و روزها زودتر بیدار شوم،
برای اینکه بیشتر حواسم به خودم باشد،
بیشتر تلاش کنم و بیشتر موفق باشم.
عشق، مطمئن‌ترین آرایش دنیاست
و من می‌خواهم از همیشه زیباتر باشم.
تو را نیاز دارم "ای‌آخرین بازمانده!"
"برایم بمان لطفا...

✿ کپشن خاص ✿
تو آخرین بازمانده‌ی دلخوشی‌های منی، برایم بمان لطفا!
هرچیز که دوست داشته‌ام، مال من نشده و هرکس که دوست داشته‌ام، آدمِ من نبوده، یاد گرفته‌ام چشم‌پوشی کنم، از چیزها و آدم‌ها و دلخوشی‌ها... یاد گرفته‌ام بپذیرم که خیلی چیزها قابل تغییر نیست، خیلی چیزها و آدم‌ها را نمی‌شود داشت و من دست برداشته‌ام از خواستن‌های بیهوده، اما تو فرق داری، تو را نیاز دارم. تو را نیاز دارم برای اینکه خوب باشم، برای اینکه شب‌ها زودتر بخوابم و روزها زودتر بیدار شوم، برای اینکه بیشتر حواسم به خودم باشد، بیشتر تلاش کنم و بیشتر موفق باشم.
عشق، مطمئن‌ترین آرایش دنیاست و من می‌خواهم از همیشه زیباتر باشم.
تو را نیاز دارم ای آخرین بازمانده!
برایم بمان لطفا...

#نرگس_صرافیان_طوفان

آنچه بهترین انتخاب اکنون من است…
از دید دیگری میتواند بدترین نادانی باشد!!
درس سختی است، اما کم کم باید یاد بگیرم…
گاهی مسیر رشد من همسو با مسیر رشد اطرافیانم نیست…
درقدم های بعدی باید…
پوست بیاندازم و دنیایم متحول شود!!
باید تغییر را بپذیرم…
فقط مرداب تا ابد به دنیایش می چسبد و آخر هم می گندد!!!

با شما حرف می‌زنم.
من هم سال‌های سال در یکی از دانشکده‌های هنری درس خوانده‌ام.
به شب‌های شعر و گالری‌های نقاشی رفته‌ام.
موسیقی کلاسیک گوش داده‌ام،
ساعت‌ها از وقتم را به مباحثات بیهوده دربارهٔ چیزهایی که نمی‌دانستم گذرانده‌ام.
من هم سال‌ها با جلوه‌فروشی و تظاهر به دانایی بسیار زیسته‌ام،
ریش پروفسوری و سبیل نیچهای گذاشته‌ام
و کتاب «انسان موجود تک‌ساحتی» هربرت مارکوزه را ـ بی آنکه آن زمان خوانده باشم‌اش ـ طوری دست گرفته‌ام که دیگران جلد آن را ببینند و پیش خودشان بگویند:
عجب!
فلانی چه کتاب‌هایی می‌خواند،
معلوم است که خیلی می‌فهمد...
اما بعد خوشبختانه زندگی مرا به راهی کشانده‌است که ناچار شده‌ام رو دربایستی را نخست با خودم و سپس با دیگران کنار بگذارم و عمیقاً بپذیرم که «تظاهر به دانایی» هرگز جایگزین «دانایی» نمی‌شود،
و حتی از این بالاتر دانایی نیز با تحصیل فلسفه حاصل نمی‌آید.
باید در جستجوی حقیقت بود و این متاعی است که هر کس براستی طالبش باشد،
آن را خواهدیافت و در نزد خویش نیز خواهدیافت...
و حالا از یک راه طی شده با شما حرف می‌زنم.
.
سید مرتضی آوینی