انگار یک عمر بر لبه‌یِ پرتگاه ایستاده بودم و با دیدن او سرانجام این ایمان را در خود یافتم که بپرم. چرا که برای اولین بار در زندگی مطمئن بودم که زمین نمی‌خورم و به پرواز درخواهم آمد.

. .

ببین من ممکنه به همه بپرم
ولی مثل تو نیستم که با همه بپرم :)






.. ..

_دستام و بگیر
میترسم!
_از چی؟
اینکه همه اینا خواب باشه و از خواب بپرم :)

ًنکند صبح شود جای تو خالی باشد؟
بوی عطر تو فقط بر تن قالی باشد؟

انقدر دلهره دارم که جناب حافظ
گفته بیدار شوم،کاش که فالی باشد

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادی
کاشکی اخر این فال هم عالی باشد

سالهایی که در آن نیستی از بس شب بود
کاش امشب که تو هستی قد سالی باشد

بپرم تا خود خورشید سرش را ببُرم
تا که امشب نرود ،کاش که بالی باشد

من به امید رسیدن به زمین افتادم
نکند در سبدت میوه کالی باشد؟

سوزش بوسه تو گفت که این رویا نیست
کاش که رفتن تو خواب و خیالی باشد

(دلربا)

گاهی عمیقاً به این فکر میکنم که خوبه که ایرانسل هست که اس ام اس بده که هر از چندگاهی یهویی بپرم سر گوشیم تا بنده خدا گوشیم گرد روزگار روش نشینه و از تنهایی درآد....

یکی از فانتزیام اینه که یه روز که دارم با یه پالتوی مشکی و بلند از تو خیابون رد میشم ببینم یه نفرو میخواد ماشین زیر بگیره ، بپرم پرتش کنم اون ورو نجاتش بدم ، بعد طرف که بلند میشه ببینه دارم قدم زنان دور میشم ، داد بزنه بگه ببخشید شما ؟؟؟ منم یه لحظه وایسمو بدونه اینکه برگردم سرمو یکم بچرخونمو یه لبخند بزنمو بگم “یه رهگذر” بعد همون موقع تو افق محو بشم

توو دل یه مزرعه
یه کلاغ رو سیاه
هوایی شده بره
پابوسه امام رضا
اما هی فکر میکنه
اونجا جای کفتراس
آخه من کجا برم
یه کلاغ که روسیاس
من که تو سیاهیا
از همه روسیاترم
میون اون کبوترات
با چه رویی بپرم
تو همین فکرا بودش
کلاغه عاشقه ما
یه دلش میگفت برو
یه دلش میگفت بمون
که یهو صدایی گفت
تو نترس و راهی شو
به سیاهی فکر نکن
تو یه زائری برو

"محسن چاوشی"

به پرندگانی که زبان مرا می فهمند بگو
پرواز کنند،
بگو
من خواستم از بندِ پایانی این شعر بپرم
اما
بال نداشتم..

اگه خیانت نکردم فکر نکن نمیتونستم اتفاقا ها دورم بودن.اگه خوب بودم فکر نکن خوبی از خودت بود خوبی تو ذاتم بود.اگه بردمت بالا فکر نکن چیزی بودی میخواستم هم قد خودم بشی.اگه تک پرت فکر نکن پریدن بلد نبودم فقط میخواستم با تو بپرم.اگه دلمو فقط به تو دادم فکر نکن تو مالی بودی دلم راضی نمیشد. اگه واسه دیدنت لحظه شماری میکردم فکر نکن خیلی شاخ بودی به دلم که تنگ بود احترام میزاشتم .اگه اگه اگه اگه….خلاصه اگه دارم فراموشت میکنم فکر نکن واسم اسونه خودت راهه موندنو سخت کردی که مجبور شدم اسون برم

اعتراف می کنم که دوران دبستان تو کلاسمون یه پنکه داشتیم

این پنکه خیلی تکون می خورد پنکه هم بالای سره دوستم بود

ما هم هی حواسمون بود که این افتاد سریع بپرم جلوش

و یه جای دوستم من بمیرم و تو روزنامه ها کلی تعریف کنن ازم

یه همیچین آدمی بودم من