فروغ فرخزاد میگه:

مسئول طرز فکر آدمها نیستم
بگذار هرکه هرچه خواست بگوید
چه اهمیتی دارد؟
من در لاک خود راحت ترم
آنجا میشود آرام و بی دغدغه زندگی کرد

♡

نسلشان دارد منقرض میشود.
حس میکنم دیگر کسی معشوق نیست.
باور نمیکنید
سری به فضای مجازی بزنید
تمام پروفایل ها را غم فرا گرفته.
یکی زخمی شده و یکی یکطرفه با درد پیش میرود.
هیچکس خوشحال نیست. چرا؟
این همه عاشق؟!
پس یکی به من بگوید خیل معشوق ها چه شد؟
همه از دَم چه کسی را دوست داریم ؟
من که نمیفهمم این آدم ها چه میکنند...

#علی_بی_تو

‌فقط غم تو این پاراگراف که
برتولت برشت می گه :
‌
وقتی رفت، مثل این بود که
درخت به برگ‌هایش بگوید: من رفتم!

به دنبال این نبود که بفهمد؛
آیا این عشق دوطرفه است یا نه..!
فقط می‌توانست به نقل از گوته بگوید:
دوستت دارم. آیا این به تو ربطی دارد؟

#ژان_کوکتو

از آدمیزاد هیچ بعید نیست
که بگوید «خداحافظ»
و بندبند وجودش «می‌خواهم بمانم» باشد!

پشت چشمان تو شهریست
پر از ویرانی

هر کسی چشم تو را دید
دلش ویران شد؛؛؛

کافر آمد که کمی
کفر بگوید از تو

یک نظر کرد به چشمان تو
با ایمان شد...!!!

تغییر ممکن است سخت باشد،
اما تا به حال نشنیده‌ایم کسی بگوید که ارزشش را نداشت!

تک تک کلمات فروغ فرخزاد رو می‌شه با تموم وجود حس کنی:‌

در برابر بی‌مهری آدم‌ها هیچ نمی‌گویم. سکوت و سکوت و سکوت.
انگار که لال شده باشم؛ شاید هم کور و کر. دیگر نه انرژی توضیح دادن دارم و نه حتی حوصله اش را، می‌دانی؟
دیر دریافتم که مسئول طرز فکر آدم‌ها نیستم. بگذار هر که هرچه خواست بگوید!
چه اهمیتی دارد؟
من در لاک خود راحت ترم.
آن جا می‌شود آرام و بی‌دغدغه زندگی کرد!

از واقعیتها فرار میکنیم. روبروی اینه رژ لب میزنیم و خط چشم میکشیم و تند تند پلک میزنیم که اشکهایمان نریزد و زود فرار میکنیم تا مبادا ادمی که درون آینه نشسته لب باز کند و بگوید:
‏تو درست به اندازه حرف هایی که کسی را نداری که برایش بگویی، اندازه گریه هایی که برایشان شانه‌ای نداری،اندازه دستهایی که نیستند تا دستهای سردت را بگیرند و اندازه بوسه هایی که پشت لبخندهای مصنوعیت مخفی میشوند، تنهایی.

Aklımı başıma toplayacak birini istemiyorum ben, mantığımı yükselten, nasıl güleceğimi nasıl giyineceğimi, ya da nasıl bakacağımı bana söyleyeni nasıl olaup olmayacağım canım sadece onunla daha iyi bi deli olacağımı istiyor,Bu kadar

من نمیخواهم کسی بیاید که عقلم را سر جایش بیاورد و منطقم را بالا ببرد یا بگوید چگونه بخند و بپوش و ببین. چگونه باش و نباش. من فقط دلم میخواهد، کسی بیاید که با او دیوانه ی بهتری باشم، همین