اما یادت نره که حضورِ تو امید من بوده و هست؛ یادت نره که من به تو ایمان داشتم و می‌دونستم با بودنت همه‌چیز رنگی میشه. من باورت داشتم و تو حتی یکبار هم قلب منو ناامید نکردی. تو شدی یه ماهِ بزرگ وسطِ زندگیِ تاریک من و تابیدی. کارِ تو ماه بودنه، نور خودت رو بتابون به منه شب و روشن نگهم دار عزیزکم. :).


.🩷

وقتی که هیچ نوری نبود تو تابیدی به قلب تاریکم. چه‌جوری عاشقت نشم؟.

.࿐