انقدر از تغییر رفتارهای ناگهانی اطرافیانم خسته‌م و قلبم شکسته که بعضی مواقع از خودم میپرسم آیا روابط انسانی به دردش می‌ارزد؟

انقد از تغییر رفتارهای ناگهانی اطرافیانم خسته‌م و قلبم شکسته که بعضی مواقع از خودم میپرسم آیا روابط انسانی به دردش می‌ارزه؟

«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

یه سری رفتارها هستن که
تو هیچوقت از یه شخصی؛
انتظارشو نداشتی...
برای همین پذیرفتنش خیلی سخته،
قسمت دردناک ماجرا هم اینه
که ما خودمون این ادما رو
برا خودمون گنده کردیم!

#بارش_حق

وقتی توی رفتارها، واکنش ها و برنامه های زندگیت ریز میشی میفهمی تا روزی که بذارنت تو گور و یحتمل بعدش هم نمیدونی چه کاری درسته چه کاری غلط.
راه حلش هم اینه که کلا ریز نشی.

من همیشه مجذوب کسی هستم که از تاثیر حرف‌ها و رفتارهایش بر قلب دیگران می‌ترسد...

احساس می‌کنم تمام رفتارهام با اطرافیانم فیک شده و خود واقعیم نیستم چون حس می‌کنم اونا هم خود واقعیشون نیستن و مقصر تمام اینا تویی.

ناراحتی از اینکه آدمارو نمیتونی بشناسی؟
به قول درمانگرم برای اینه که هنوز به شناخت عمیق درباره خودت نرسیدی!
چون تا وقتی که تو به درونت و زخم هات و تروماهات بطور کامل آگاهی پیدا نکردی، به رفتارهای آدمها که ناشی از زخم ها و تروماهاشونه نمیتونی آگاهی پیدا کنی!
از طرفی زخم هات هدایتت میکنه به سمت یک آدم زخمی دیگه که هنوز نتونسته مثل خودت از پس التیام زخم هاش بر بیاد، و در نتیجه هم اون به تو زخم میزنه و هم تو به اون.

«من به تک تک رفتارهاتون فکر می‌کنم، به جزئی‌ترین نگاهتون فکر می‌کنم، به لحنتون فکر می‌کنم، به حرفاتون فکر می‌کنم، به احساسات پشت کلمه‌هاتون فکر می‌کنم، به خصوصیاتتون فکر می‌کنم، من حواسم به همه چیز هست و دقیقا غم‌انگیزترین بخش زندگیم همین‌جاست، من خیلی فکر می‌کنم.»

آدم امن کسیه که واقعا بتونی کنارش
«خودت باشی» از غصه‌هات بگی از شادی و موفقیت‌هات بگی از دغدغه‌ هات بگی و باز «گوش شنوا» باشه و به وقتش باهات همدلی کنه 
آدم امن در نظر من کسیه که نیاز نباشه برای داشتنش هی خودت رو به اون یادآوری کنی
یا توی رابطه باهاش اضطراب بکشی
آدم امن رفتارهاش هم امنه 🫂🫧.

♡

یکی از حسرت‌های زندگیم که داره کم کم اثراتش رو نشون میده اینه که کاش خود بالغ‌ترم با بعضی از آدم‌های زندگیم آشنا میشد. با رفتارهای پخته‌تر.