رفیق می‌خواستم بهت بگم
شاید فکر کنی دردی که امروز روی دوش‌ت سوار شده و نای قدم برداشتن توی زندگی رو ازت
گرفته، با درد باقی آدم‌ها فرق داره!
قبول دارم که آثارِ تحمل رنجِ هر کسی، به خاطر
روحیاتی که داره منحصر به خودشه
اما اون غمی که امروز توی وجود تو نهفته، پیش از تو با آدم‌های زیادی پنجه توی پنجه شده!
تو یکمین نفر نیستی
هیچ دردی نیست که تنها یک نفر
اون رو چشیده باشه...
خبر بد اینکه رنج آدمیزاد هیچوقت تمومی نداره
و خبر خوب اینکه خیلی از آدما با وجود غم و درد و اندوهِ تو، زنده موندن و ادامه دادن و
البته خیلی‌ها شکوفا شدن!
ساده بگم تنها نیستی
تنها نیستیم ...

#علی_سلطانی

اینکه جواب پیام یه آدم رو ساعتها نمی‌دید با اینکه امکان جواب دادن دارید و همه ی ما حداقل یک دقیقه وقت رو داریم، حتی با اینکه می دونید نگران میشه طرفتون، اما می تونید تحمل کنید اون حال رو، خوشحال نباشید؛ شما اختلال روان دارید.

چطوری جذب آدمای ناامن میشی!
اونا تعداد زیادی از رفتارهای بد رو با اندکی از رفتارهای خوب قاطی میکنن! و هربار که تو از اونها رفتار سمی میبینی، ولی بعدش اندازه ی قطره ای رفتار خوب از خودشون بهت نشون میدن، مغز تو برای اینکه دوباره اون رفتار خوب و تجربه کنه، برای رسیدن بهش میاد تمام رفتارهای مخرب طرفش رو دوباره تحمل میکنه تا دوباره به اون اندک از رفتار خوب طرف مقابلش برسه!

اگر دو بار بدرفتاری یکی و تحمل کردی، دفعه سوم دیگه مشکل از اون نیست! مشکل از درون خودته که به بدرفتاری اعتیاد پیدا کرده!

من میتونم بهت عشق بورزم و احترام بذارم، ولی وقتی ببینم برعکسش و دریافت میکنم، دیگه تصمیم میگیرم هم تورو از دایره توجه ام خارجت کنم، و هم دیگه تحملت نکنم.

‍ چشماتو ببند!
بستی؟
هیس هیچی نگو!
اینو توو ذهنت تصور کن؛
هوا برفیه!
لباس گرم تنته اما سردته!
داری توو ولیعصر قدم میزنی!
تک و تنها!
یه سیگار بهمن هم روشن کردی!
چشمت میخوره به کافه فرهاد!
میری سمتش...
دستگیره رو میگیری که درو باز کنی و بری داخل
اما یه سوالی مانعت میشه:
" اگه تو فرهادی،پس شیرین زندگیت کجاست؟! "
بقیشم بگم؟!
بیخیال!
چشماتو وا کن!
نمیخوام عاشقت کنم!
عاشق که بشی یه جاهاش خوبه اما کلی سختیو باید تحمل کنی...

#سید_مصطفی_سادات

آدمی که یه دفعه تصمیم می‌گیره بی‌تفاوت بشه قبلش خیلی تحمل کرده و اذیت شده

در برهه ای از زندگی، از ارتباطات ناسالم چه با افراد و چه اشیا خسته میشی.
هرچی رشد می کنی، یسری از چیزهایی که برات دلخواهن، غیر قابل تحمل میشن و این هیچ اشکالی نداره...

من از اون آدم‌هام که زیاد تحمل میکنم، خودم رو با همه چیز وفق میدم، اما وقتی به نقطه پایان برسم، رفتنم انقدر قاطعانه‌ است که انگار هیچوقت نبودم.

یه روز می‌شینیم کنار هم گذر ابرها رو تماشا می‌کنیم، برات چای دارچین می‌ریزم و بهت می‌گم که تحمل این روزها بدون تو چقدر سخت‌تر بود.