برای تویی که زیادی توو زندگیت به خودت سخت گرفتی، این تیکه از کتاب  فرانسس میرالس برای توعه:

"تو مدام از کارهایی که در گذشته انجام ندادی یا آنها را بد انجام داده‌ای گلایه می‌کنی. طوری که انگار این کار فایده‌ای دارد. چرا خودت را نمی‌بخشی و به خودت یادآوری نمی‌کنی که همیشه بیشترین تلاشت را کرده‌ای؟
انسان‌ها این حق را دارند که به تدریج کامل شوند. لازم است گذر عمر، چیزی جز موی سفید برای ما به ارمغان بیاورد..."
‌

Start to love your flaws and gradually you will turn into a happy soul.

عیب و نقص هاتو دوست داشته باش و به تدریج تبدیل به یه روح شاد خواهی شد.

گفت حواست به آدمای اطرافت که مثل کاکتوس زندگی میکنن باشه؛ گفتم مثل کاکتوس؟ منظورت چیه؟
گفت آدمایی که مثل کاکتوس هستن، نیازی نمیبینی دائم حواست بهشون باشه ، نیازی نمیبینی هرروز خاکشونو چک کنی تا مبادا خشک نشده باشه ، ترس پلاسیده شدنشون رو نداری و به خیالت خیلی مقاومن و هیچیشون نمیشه! اما یه روز که مثل روزای دیگه مشغول رسیدن به بقیه‌ی گُلای رنگارنگت هستی ، یهو چشمت به کاکتوس میفته که زرد و پلاسیده شده و ریشه‌هاش خاکستر! و تو تازه متوجه میشی که کاکتوسام میمیرن ، ولی  تدریجی!

همه چی خوب بود ها ولی عصر دلم یکهو گرفت. هر چی هم زمان گذشت، حالم بدتر شد. طوری که الان در مرز فروپاشی هستم. این زندگی حق ما نبود، نه رفاهی، نه رفیقی، نه تفریحی و بدتر از همه نه کوچکترین امیدی به آینده. ما تو این کشور زندگی نمی‌کنیم، داریم به تدریج میمیریم.

تمام آدم‌های دیگر به‌ تدریج از نظر من غایب شده‌اند. تنها تو را می‌توانم ببینم.


.فرانتس کافکا

. .

گفت حواست به آدمایی که مثل کاکتوس زندگی میکنن باشه ؛
گفتم مثل کاکتوس؟ منظورت چیه؟
گفت آدمایی که مثل کاکتوس هستن، نیازی نیست دائم حواست بهشون باشه ، نیازی نیست هرروز خاکشونو چک کنی تا مبادا خشک نشده باشه ، ترس پلاسیده شدنشون رو نداری و به خیالت خیلی مقاومن! اما یه روز که مثل روزای دیگه مشغول رسیدن به بقیه ی گلای رنگارنگت هستی ، چشمت به کاکتوس میفته که زرد و پلاسیده شده و ریشه هاش خاکستر! و تو تازه متوجه میشی که کاکتوسام میمیرن ، ولی تدریجی!

تخصصم ساختن جمع‌های دوستانه، و بعد تماشای روند حذف‌شدن تدریجی خودم از اون جمع‌هاست.

‏خسته از آشنایی‌های تدریجی و غرییه‌ شدن‌های ناگهانی

معادل فارسی لانگ دیستنس میشه:
مرگ تدریجی یک رویا

"کم‌آوردن" یه روند تدریجیه.
یه آسیب‌دیدگی بلندمدت.
به کسی که میگه کم آورده، نگیم صبور باش.
همه صبرش رو جمع کرده که هنوز می‌تونه حرف بزنه.
چی بگیم؟
نمی‌دونم. هیچی...
یا "درکت می‌کنم".
یا اگه آدم وایسادن پای ادعا هستیم، "من کنارتم".
همین...

#حمید_سلیمی