اگه خواستی بری طوری زخم بزن که دیگه نتونم سمتت بیام، من از دلخوش بودن میترسم، من از نصف و نیمه حضور داشتن میترسم، نمیخوام هیچ امیدی واهی‌ای باقی بمونه.

می‌گفت: "من نه از خدا می‌ترسم و نه از بنده‌اش، اما از چهره‌ی خودم توی آینه می‌ترسم."

زندگی بهم یاد داد، ۹۰ درصد چیزایی که میترسم در آینده اتفاق بیفتن، هرگز اتفاق نمیفتن.

هیشکی نمی‌بینه بعد از تو می‌پاشم
پُر می‌شم از خالی دیگه نمی‌تونم شکل خودم باشم
آیندمو بی‌تو ندیده می‌فروشم
می‌ترسم از دوری‌ت از این‌که برداری دستاتو از دوشم

نه از تنهایی میترسم، نه از تنها موندن..!

میترسی عاشق بشی؟ میترسم که فقط من عاشق بشم.

«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی »

میترسم از اینکه یه روزی به اون نقطه از زندگی برسم که احساس کنم هیچکدوم از لحظاتی که گذروندم رو به اندازه‌ی کافی زندگی نکرده باشم...

اونجا که صائب میگه:

غافلی از حالِ دل، ترسم که این ویرانه را

دیگران بی صاحب انگارند و تعمیرش کنند...


. .

«رفتنِ تو یک خوبی داشت
اینکه دیگر از رفتن هیچکس نمی‌ترسم.»

.
او شب من است. در او، امن و آرامم. وقتی لمسم می‌کند، ترسم از تاریکی دود می‌شود.
او شب من است. همیشگی نیست، اما زیباست. و زیبایی، همیشه تسکین است...

#حمیدسلیمی