You have the right to set boundaries. You have the right to restrain access to your mental space.

تو حق تعیین مرزهایی برای خودت داری.
تو حق داری دسترسی به فضای ذهنیت را محدود کنی.

Personalities, words, traits, and energy can rub off on you. Being picky af about who has access to you is top tier self-care.

شخصیت‌ها، کلمات، ویژگی‌ها و انرژی می‌توانند بر شما تأثیر بگذارند.
حساس بودن در مورد اینکه چه کسی به شما دسترسی داشته باشد، خودمراقبتی درجه یک است.

اونجا که خدا میگه:
قــالَ‌لا‌تَخافاً،إنَّنِی‌ مَعَکُما‌أسمَـعُ‌وأری
«نترسید؛خودم‌هواتونو‌دارم..!»

چقدردل آدم‌قرص‌میشه!!! :)

#تقویم_سی_یکم_تیر

از شکست نترسید؛
از این بترسید که سال آینده
همین جایی باشید که امروز هستید...

اگه هر کسی می‌تونه خیلی راحت بهت دسترسی داشته باشه و باهات صمیمی شه، لطفا از من دور بمون.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

از
چه
میترسی
دگر
بعد
از
سیاهی
رنگ
نیست!

When someone shows you their true colors, don't try to paint a different picture.

وقتی کسی رنگ واقعی خودشو بهت نشون میده، سعی نکن تصویر متفاوتی ازش ترسیم کنی.

not everyone deserves access to you, it's okay to create boundaries to protect your peace.

همه سزاوار دسترسی بهت نیستن، مشکلی نیست که برای حفاظت از آرامش خودت یسری محدودیتا ایجاد کنی.

نمیدونم میفهمین یا نه، ولی یوقتایی یه ترسی میوفته تو جونم که، چجوری تو این سن تنهام و هیچ رابطه‌ی جدی‌ای ندارم؟، چجوری تو روزای سخت و خوبم کسی کنارم نیست؟، نکنه قراره تا ابد تنها بمونم؟

میترسی عاشق بشی؟ میترسم که فقط من عاشق بشم.

«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی »