تمام راه را نیامده برگشتم..."نیامده آمدن" میدانی چقدر رنج دارد؟؟؟؟
برای تو که می آیی چه اهمیتی دارد؟؟؟
می آیی ونمیبینی...می آیی ومیگذری...
من نمی آیم اما میبینمت..نمی آیم اما نمیگذرم حتی ازیک رد پایت...حتی ازآن دانه ی تسبیحی که
به اشتباه دراتاقم جاگذاشتی...همان دفعه ای که آمدی وندیدی...آمدی وگذشتی!...

به رسم هر شبِ جمعه
خواب از سرم پریده بود ...
تنهایی در آغوشم جولان می داد
سنگینی تاریکی روی تنم
دست اندوه سرنوشت روی س ی ن ه ا م
تسبیحی در دست
ذکری بر لب ...
در این دوگانگی غریب
تمام حواسم به کفنی سه تکه
مزین به "جوشن کبیر"
و یک طبقه از قبری سه طبقه بود ...
نه !!!
دلم مرگ نمی خواست
بعد از من کدام دست
موهای دخترم را می بافد
و نیمه های شب پتوی پس زده را رویش میکشد ؟؟ ...
حواسم را پرت فردا کردم!
تولد یک دوست
قیمه یا فسنجان ؟
لباس های اتو نشده
چند رج از شال گردنی مانده
پایان این قصه چه خواهد شد؟
آیا مرد با "دوستت دارم درمانی " به دنیام باز میگردد؟
آیا "دوستت دارم "معجزه خواهد کرد؟
تسبیحی در دستم
به امید معجزه
و خلاصی از کمایی چند ساله
دوستت دارم
دوستت دارم
دوستت دارم
دوس....