رﻭﺯی ﻳﻚ ﻣﺮﺩ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ پسر ﻛﻮﭼﻜﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻩ ﺑﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﻣﺮﺩمی ﻛﻪ ﺩﺭ آنجا ﺯﻧﺪگی میﻛﻨﻨﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﻓﻘﻴﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ آﻥ ﺩﻭ ﻳﻚ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺤﻘﺮ ﻳﻚ ﺭﻭﺳﺘﺎیی ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ پایان ﺳﻔﺮ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ پسرش پرسید : ﻧﻈﺮﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺴﺎﻓﺮتمان ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ؟ پسر پاسخ ﺩﺍﺩ : ﻋﺎلی ﺑﻮﺩ پدر ! پدر پرسید : آﻳﺎ ﺑﻪ ﺯﻧﺪگی آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮﺩی؟ پسر پاسخ ﺩﺍﺩ : ﺑﻠﻪ پدر ! پدر پرﺳﻴﺪ : ﭼﻪ ﭼﻴﺰی ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻳﺎﺩ ﮔﺮفتی؟ پسر کمی ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ آﺭﺍمی ﮔﻔﺖ : ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﻃﻤﺎﻥ ﻳﻚ ﻓﻮﺍﺭﻩ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ آﻧﻬﺎ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ‌ﺍی ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ، ﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﻃﻤﺎﻥ ﻓﺎﻧﻮﺱ‌های ﺗﺰئینی ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ آﻧﻬﺎ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﺣﻴﺎﻁ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎﻳﺶ ﻣﺤﺪﻭﺩ می‌ﺷﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻍ آﻧﻬﺎ بی‌ﺍﻧﺘﻬﺎﺳﺖ ! ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎی پسر ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﻨﺪ آﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ پسر ﺑﭽﻪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩ : ﻣﺘﺸﻜﺮم پدر ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍدی ﻛﻪ ﻣﺎ ﭼﻘﺪﺭ ﻓﻘﻴﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ !

نتیجه گیری : یکی ﺯﻳﺒﺎیی ﻣﻨﻈﺮﻩ ﺭﺍ می‌بیند ﻭ ﺩﻳﮕﺮی کثیفی پنجره ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ می‌ﻛﻨﻴﺪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰی ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰی ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪ...

ﻣﺘﻦ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎﻯ ﺷﻴﻄﺎﻥ :
ﺑﺎ ﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺘﻌﺎﻝ
ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻥ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺣﻘﻴﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎﻧﺐ ﺳﺒﻘﺖ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺎﮔﺮﺩﻯ ﻧﻤﺎﻳﻢ. ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﻢ ﺁﻥ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻱ ﺍﻳﻨﺠﺎﻧﺐ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻫﻨﺪ، ﻟﺬﺍ ﺧﻮﺍﻫﺸﻤﻨﺪﻡ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ.


ﺑﺎ ﺗﺸﻜﺮ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺭﺟﻴﻢ
����������

مردي با اسب و سگش درجاده‌اي راه مي‌رفتند.
هنگام عبوراز كنار درخت عظيمي، صاعقه‌اي فرود آمد وآنها را كشت. اما مرد نفهميد كه ديگر اين دنيا را ترك كرده است و همچنان با دوجانورش پيش رفت.
گاهي مدت‌ها طول مي‌كشد تا مرده‌ها به شرايط جديد خودشان پي ببرند.پياده ‌روي درازي بود، تپه بلندي بود، آفتاب تندي بود، عرق مي‌ ريختند و به شدت تشنه بودند. در يك پيچ جاده دروازه تمام مرمري عظيمي ديدند كه به ميداني باسنگفرش طلا باز مي‌شد و در وسط آن چشمه‌اي بود كه آب زلالي از آن جاري بود. رهگذر رو به مرد دروازه ‌بان كرد و گفت: "روز بخير، اينجا كجاست كه اينقدر قشنگ است؟"
دروازه‌بان: "روز به خير، اينجا بهشت است."
- "چه خوب كه به بهشت رسيديم، خيلي تشنه‌ايم."
دروازه ‌بان به چشمه اشاره كرد و گفت: "مي‌توانيد وارد شويد و هر چه قدر دلتان مي‌خواهد بوشيد."
- اسب و سگم هم تشنه‌اند.
نگهبان:" واقعأ متأسفم . ورود حيوانات به بهشت ممنوع است."
مرد خيلي نااميد شد، چون خيلي تشنه بود، اما حاضر نبود تنهايي آب بنوشد. ازنگهبان تشكر كرد و به راهش ادامه داد. پس از اينكه مدت درازي از تپه بالا رفتند،به مزرعه‌اي رسيدند. راه ورود به اين مزرعه، دروازه‌اي قديمي بود كه به يك جاده خاكي با درختاني در دو طرفش باز مي‌شد. مردي در زير سايه درخت‌ها دراز كشيده بود وصورتش را با كلاهي پوشانده بود، احتمالأ خوابيده بود.
مسافر گفت: " روز بخير!"
مرد با سرش جواب داد.
- ما خيلي تشنه‌ايم . من، اسبم و سگم.
مرد به جايي اشاره كرد و گفت: ميان آن سنگ‌ها چشمه‌اي است. هرقدر كه مي‌خواهيدبنوشيد.
مرد، اسب و سگ به كنار چشمه رفتند و تشنگي‌شان را فرو نشاندند.
مسافر از مرد تشكر كرد. مرد گفت: هر وقت كه دوست داشتيد، مي‌توانيدبرگرديد.
مسافر پرسيد: فقط مي‌خواهم بدانم نام اينجا چيست؟
- بهشت
- بهشت؟ اما نگهبان دروازه مرمري هم گفت آنجا بهشت است!
- آنجا بهشت نيست، دوزخ است.
مسافر حيران ماند:" بايد جلوي ديگران را بگيريد تا از نام شما استفاده نكنند! اين اطلاعات غلط باعث سردرگمي زيادي مي‌شود! "
-كاملأ برعكس؛ در حقيقت لطف بزرگي به ما مي‌كنند. چون تمام آنهايي كه حاضرندبهترين دوستانشان را ترك كنند، همانجا مي‌مانند...

تو اين شلوغي دنياي مجازي جا داره از صاحب محترم سايت يك جمله و ناظرانش تشكر كنيم كه اين سايت رو درست كردن درود...

دقت کردین اينايى كه تو مهمونيا دارن كباب باد ميزنن
وقتى ازشون تشكر ميكنى، جوگير ميشن تندتر باد ميزنن؟!!

بار ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺳﺘﺨﺮ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﻳﻬﻮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺎ

ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺷﻮﺧﻲ ﻛﻨﻢ ﭘﻴﺪﺍﺵ ﻛﺮﺩﻡ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺯ

ﻋﻘﺐ ﻳﻪ ﻟﮕﺪ بهش زدم ﺑﻌﺪ ﭘﺮﺗﺶﻛﺮﺩﻡ

ﺗﻮ ﺍﺳﺘﺨﺮ ﺧﻮﺩﻣﻢ ﭘﺮﻳﺪﻡ ﺭﻭﺵ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺩﺭﮔﻴﺮ

ﺷﺪﻡ ﻳﻬﻮ ﭼﺸﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺍﻭﻧﻮﺭ ﺍﺳﺘﺨﺮ ﺩﻳﺪﻡ

ﺩﻭﺳﺘﻢ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﺳﺘﺨﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ :|

هیچی ﺩﻳﮕﻪ

ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻪ ﺍﺳﺘﺨﺮ ﺩﻳﮕﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﻴﻮﻣﺪﻡ

از كساني كه از من متنفرند سپاس آنها مرا قويتر ميكنند...

از كساني كه مرا دوست دارند ممنونم آْنها قلب مرا بزرگتر ميكنند...

از كساني كه مرا ترك ميكنند متشكرم آنها به من مي آموزند كه هيچ چيز تا ابد ماندني نيست....

از كساني كه بامن مي مانند سپاسگزارم آنها به من معناي واقعي دوس داشتن را نشان ميدهند...