به تو می‌نگرم و خانه‌ای را تصور میکنم که روی ماه ساخته شده باشد
تو همانقدر دور اما زیبایی .🫀

بی‌لیاقت‌ ترین آدمی بودی که میشد آینده رو باهاش تصور کرد.

آدم بودن عجیبه، انگار از ته دلمون می‌خوایم احساس کنیم و عاشقی چیزی شیم و حاضریم حتی وجود واقعی یه نفر و تو ذهنمون انکار کنیم و عاشق تصور خودمون از طرف شیم(چون یحتمل دوست داشتن بقیه از دوست داشتن خودمون راحت‌تره) و بعد بذاریم با واقعیتش ناامیدمون کنه.

یه قانونی هست که میگه:
به هرچی فکر کنی همون میشی
هر چیو حس کنی جذبش میکنی
و هر چیو تصور کنی خلقش میکنی
پس هر شب خودتو لحظه ی رسیدن به خواسته هات تصور کن

آدم‌ها وقتی به کسی دل می‌بندن، یک هاله‌ای دور قلب‌شون شکل می‌گیره که اون هاله قلب‌شون رو گرم نگه می‌داره و در مقابل حال بد ازشون نگهداری می‌کنه. وقتی از اون فرد رفتاری می‌بینن که دور از تصورات یا باورشونه، اون هاله‌ست که ترک برمی‌داره و اون هاله‌ست که می‌شکنه. هربار بعد شکستن می‌شه دوباره ترمیم‌ش کرد و پایدار نگهش گذاشت اما هربار جنس اون هاله از بار قبل ضعیف‌تر می‌شه و به مرور حتی دیگه اثری ازش باقی نمی‌مونه.

تازگیا مد شده همه میگن:
«میخوایم آدم‌های سمی زندگیمون رو کنار بذاریم»
ولی هیچ‌کس نمیگه:
«میخوام روی خودم کار کنم تا آدم بهتری باشم»
همه تصور میکنن خودشون بهترینن و بقیه مقصر و گناه‌کار..!
شاید خودت آدم سمی دیگرانی

حواستون به آدمای صبور زندگیتون باشه. اونام یه روز دلخور می‌شن و شما با تصور این که
“ این که همیشه و توی هر شرایط هست” از دلشون درنمیارید و بینتون فاصله می‌افته و زیادی دیر میشه.

. .

شمام اینطورید که تا اسم یکیو قشنگ سیو میکنید گند میزنه به همه تصوراتتون؟؟؟(((=

من به شدت فتیش آدم اصیل دارم، کسی که هول نیست، هرز نمیپره، نمیپیچونه، آداب معاشرت بلده و سعی میکنه درست رفتار کنه، این چیزهای ساده سخت نیست ولی خب کم شده، خیلی کم که تصور خوبی ازشون واست باقی مونده.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

می‌گفت اگه می‌خوای بدونی که یه نفر رو برای زندگیت دوست داری؛ چشمات رو ببند و تصور کن بعد از ظهر خسته و کوفته از راه می‌رسی و ماشین رو داری پارک می‌کنی و می‌فهمی که اون توو خونه منتظرته.
اگه این فکر خوشحالت می‌کنه و باعث می‌شه حتی توو فکرت خستگیات در بره، اون آدمِ زندگیته.