وقتي مي شود فاصله گرفت بيهوده نمي جنگم..
چرا بايد جنگيد براي چيزهايي كه نمي تواني تغييرشان دهي؟!..
وقتي مي شود لحظه هاي عمرت را با آدم هاي خوب بگذراني...
چرا بايد آنها را صرف آدم هايي كني كه با بي حرمتي كردنشان براي نبودنت،
براي خط زدنت تلاش مي كنند؟!...
جنگيدن هميشه خوب نيست!..
اين را مي گويم چون خيلي جنگيده ام!...
جنگيده ام تا شايد چيزي را عوض كنم!..
اين روزها از هر كسي كه رنجم مي دهد يا آرامشم را برهم مي زند فاصله مي گيرم!...
از آدم هايي كه حرمت دل ديگران را نگه نمي دارند،فاصله مي گيرم!..
با آنها نبايد جنگيد بايد گذشت!...

او بی عيب نيست، شما هم همينطور و
هر دوی شما هيچگاه کامل نخواهيد بود اما اگر او مي تواند
حداقل يک بار شما را بخنداند، باعث شود دو بار به او فکر کنيد،
و اگر پذيرفت که يک انسان است و اشتباه مي کند، با او بمانيد و
از جان برايش مايه بگذاريد. او در وصف شما شعر نخواهد سرود، هر لحظه
به شما فکر نخواهد کرد، اما بخشی از وجودش را به شما خواهد
داد که می داند می توانيد آن را بشکنيد. به او آزار نرسانيد،
تغييرش ندهيد و بيش از توانش از وي انتظار نداشته باشيد.
موشکافی نکنيد، وقتي خوشحالتان می کند لبخند بزنيد.
وقتی عصبانيتان مي کند آرامش خود را حفظ کنيد.
وقتی نيست دلتنگش شويد. عاشقش باشيد. چون
آدم کامل وجود ندارد اما هميشه يک نفر هست که با
او کامل ترين لحظات را تجربه می کنيد...