بی‌دفاع‌ترین حالت انسان، بی‌خوابی‌ست.
هر آنچه که در تلاش برای سرکوب‌اش بوده، هر خاطره‌ای که از آن فرار می‌کرده، هر رابطه‌ای که از دست داده و هر دردی که به درستی به آن توجه نکرده، در بی‌خوابی به او حمله می‌کند.
همچون سربازی وحشت زده در خط مقدم که تازه یادش آمده تفنگش را فراموش کرده است.


. .

بی‌دفاع‌ترین حالت انسان، بی‌خوابی‌ست.
هر آنچه که در تلاش برای سرکوب‌اش بوده، هر خاطره‌ای که از آن فرار می‌کرده، هر رابطه‌ای که از دست داده و هر دردی که به درستی به آن توجه نکرده، در بی‌خوابی به او حمله می‌کند.
همچون سربازی وحشت زده در خط مقدم که تازه یادش آمده تفنگش را فراموش کرده است.


. .

شبیه آن سرباز خسته ای که هر بار
لوله ی تفنگش را می گذاشت زیر چانه اش
و تا چشمانش را می بست...

از صدای بال زدن پروانه ای که می نشست روی لوله ی تفنگ

چشمانش را باز میکرد....
دوباره بر می گشت به زندگی ...

هر بار که رفتم از دوست داشتنت دست بردارم
هوا ابری شد
باران گرفت...