اینترنت انسان‌ها را متوهم می‌کند: وبلاگ‌، توهم نویسندگی ایجاد می‌کند؛ لایک‌ها، توهم محبوبیت؛ مسنجرها، توهم دوستی، توهم تنها نبودن...
دور هم بودن هاى مجازى و بعضى رابطه ها، تنهایى حقیقى را بیشتر به رخ آدم میکشد!

چند سالى است که تکلیف دلم روشن نیست
جا به اندازه تنهایى من در من نیست...

تنهایى ام فرشى نیست كه زیر پاى هر كس و ناكسى پهن كنم…

مادر ها فقط بغض میکنن؛ حتی اشک نمی ریزن که نگاه فرزندشان آشفته گردد. مادرها فقط تحمل می كنند، تمام ناملایمتی ها را تمام؛ساختارشکنی ها را؛ تمام نامرادی ها را هیس!!!!!! مادرها نمی روند مادرها رفتن بلدند، نمی روند که آشیانه دل فزرندشان گرم بماند؛ حتی اگر دیگر نگاهی در آن خانه نیست که خودشان را گرم کند هیس!!!!!!!!! مادرها اعتراض نمی كنند به حقی که پایمال شد به دلی که شکست به تنهایى شان. به درک نشدنشان اعتراض نمی كنند که مبادا فرزندشان نگرانشان شود هیس !!!!!!! مادرها در گوشه ای آرام اشک می ریزند در گوشه ای با کاغذهایشان دردودل میکنن مادرها ذره ذره آب می شوند و هیچکس نمی فهمد هیس!!!!!!! مادرها درد و دل نمیکنن که متهم شوند به حسادت به حماقت مادران سرزمین من فقط نگاه می كنند، تحمل می كنند و آه می كشند چرا که آنها خدایی را دارند به وسعت قلبهای مهربان شان و نگاه فرزندانی که تکه ای از وجودشان هستند هیس!!!!! مادران فقط خوبن برای مادرم برای تمام مادران واقعی

آیاازتنهایى خودرنج میبرید؟
.
.
.
.ازدواج کنید...آنگاه از تنهایى خود لذت میبرید!!

دلتنگى اگر در حرف مى ماند شاید بى هنگام به گریه نمى افتادم. دلتنگى اگر فقط واژه ای ساده بود، یک واژه ی تنبل، شاید آدمیزاد نیمه شب دست نمى بُرد در خاطراتش وُ تنهایى را کنار جاى خالى دوست داشتن هایش نمى گذاشت.
شاید شب ها خواب اتفاق ساده اى بود اگر دلتنگى چادر از صورت مى انداخت. اگر کمى کفر مى گفت، اگر به تلو تلو خوردن قانع مى شد.
آخ! دلتنگى اگر در حرف مى ماند. اگر به رویا پا نمى گذاشت. اگر فراموشى مى دانست. اگر دلتنگى فقط واژه ای ساده بود.

"سیدمحمد مرکبیان"

تنهایى
چیزهاى زیادى به انسان مى آموزد
اما تو نرو

بگذار من نادان بمانم…!!!

بعد از کلى رفاقت و با هم بودن

از اونى که وابستش بودم

یه یادگارى گرفتم

تنهایى . . .

سلامتى همه اونایى که همیشه تو جمع میگن و میخندن

ولى دو دقیقه که باهاشون تنهایى حرف بزنى میفهمى یه دنیــــــا غصه دار

تنهایى یعنى:

تو کافه تک و تنها نشسته باشى،
دختری زیبا بیاید و بپرسد: تنهایى؟
درجواب بگویى: آرى؛
صندلى راعقب بکشد وبگوید:
پس من
صندلى را . . . . مى برم…

چیه ؟
نکنه انتتظار داری بیاد بشینه ..!
والا حیا هم خوب چیزیه ..