بالاخره یکی‌ میاد تو زندگیمون که میتونیم از تنهاییمون بیشتر دوسش داشته باشیم.

‏مجازی تنهاییمونو پر نمیکنه فقط نشون میده واقعا چقدر تنهاییم

بعضی مواقعم داستان ما مثل پرنده بالاست
یک سری عادات غلط داریم که باهاش بزرگ میشیم و شکل میگیریم
وقتی به خودمون میایم که دیر شده
گیر کردیم
اون موقع ما میمونیم و یک زندان و تنهاییمون

زشتم نشدیم مردم تنهاییمونو باور کنن !
به هرکی میگم هیچکیو ندارم، میگه برو توله !
اونم کی؟؟ تووووووو؟ برو عاموووووو

یه شبایی اصن نگذشت اما ما ازش گذشتیم…!
یه شبایی هم بد گذشت…سخت گذشت…
یه شبایی داد زدیم اما جز دلمون هیچ کس صدامونو نشنید…!
یه شبایی همه چیز بود به جز اونی که باید می بود…
یه شبایی هوا عجیب دونفره بود اما همون شبا ما بودیمو تنهاییمون…
یه شبایی نفسمون برید از این همه بغض…
یه شبایی نفس کم آوردیم اما دوم آوردیم!…
یه شبایی فقط زنده بودیم…زندگی نکردیم!
یه شبایی زنده هم نبودیم…فقط بودیم!….همین…
حالا یک دقیقه سکوت بخاطر همه این شب هایی که با اندوه سپری کردیم…شبهایی که شاید بارها و بارها توی تنهاییهامون شکستیم و هیچکس نفهمید جز دلمون…دلی که بازی خورده بود و بوی سوختگی می داد!