بودن من ...
بی مخاطب است ...
اما نوشته هایم...
همه برای تنهاییهای ...
کسانی است ...
که مثل من تنها هستند ....

‎‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

.. ..

ای فلک آسودگی درسرنوشت ما نبود!
هیج کس دراین جهان،
هرگز به فکرمانبود!

از ازل تا به ابد تنها منو تنها دلم!
درشب تنهاییها،
جزغم کسی بامانبود

یه شبایی اصن نگذشت اما ما ازش گذشتیم…!
یه شبایی هم بد گذشت…سخت گذشت…
یه شبایی داد زدیم اما جز دلمون هیچ کس صدامونو نشنید…!
یه شبایی همه چیز بود به جز اونی که باید می بود…
یه شبایی هوا عجیب دونفره بود اما همون شبا ما بودیمو تنهاییمون…
یه شبایی نفسمون برید از این همه بغض…
یه شبایی نفس کم آوردیم اما دوم آوردیم!…
یه شبایی فقط زنده بودیم…زندگی نکردیم!
یه شبایی زنده هم نبودیم…فقط بودیم!….همین…
حالا یک دقیقه سکوت بخاطر همه این شب هایی که با اندوه سپری کردیم…شبهایی که شاید بارها و بارها توی تنهاییهامون شکستیم و هیچکس نفهمید جز دلمون…دلی که بازی خورده بود و بوی سوختگی می داد!

بعضیا فکر میکنن با خیلیام.........
خیلیا فکر میکنن با بعضیام...........
قشنگیش اینه که من موندم و تنهاییهام.........

�� به سلامتی اونی که تنهاییهای همه رو پر کرد

ولی خودش برای همیشه تنها موند