یه ﻭﻗﺘﺎﻳﯽ ﺑﺎﺩ ﻣﻴﺎﺩ
ﭘَﺮﭘَﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪﻫﺎﯼ ﻳﻪ ﺑﺮﮒ ﭼﻨﺎﺭ،
ﻣﻴﮕﻪ ﮐﯽ ﻭﻗﺘﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﻳﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻫﺴﺖ
ﺍﻳﻦ ﻭََﺳﻄﺎ ﺍﺳﻤﺸﻮ، ﺗﻮ ﻣﻴﺬﺍﺭﯼ ﻋﻼﻗﻪ،
ﻭﻟﯽ ﺣﺴﻮﺩﯼ، ﻳﻪ ﭼﻴﺰِ ﺩﻳﮕﻪ، ﻳﻪ ﻧَﻘﻞ ﻭ ﺣﺮﻑِ ﺩﻭﺭ،

ﻳﻪ ﻭﻗﺘﺎﻳﯽ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺰﻧﯽ ﺯﻳﺮ ﮔﺮﻳﻪ
ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺑﺮﺍ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪﻥ
ﻳﻪ ﻭﻗﺘﺎﻳﯽ
ﻳﻪ ﻭﻗﺘﺎﻳﯽ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺎﺩ ﺑﻮﯼ ﻏَﻢ ﻭ ﺁﺑﺎﻥ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﺑﻴﺎﺭﻩ
ﺍﻭﻥ ﻭﻗﺖ ﭼﯽ؟
ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﻌﺪﺵ ﺗﻮ ﮐﺠﺎ، ﺩﻧﻴﺎ ﮐﺠﺎ، ﺍﻳﻨﺠﺎ ﮐﺠﺎ !
ﻳﻪ ﻭﻗﺘﺎ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﯽ ﺩﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺑﺮﻭ ﻳﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺑﺬﺍﺭ
ﻳﺎ ﺑﺮﻭ ﭘﻴﺶ ﻳﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﺣﺎﻝِ ﻋﺰﻳﺰِ ﺁﻳﻨﻪ ﺧﺮﺍﺑﻪ
ﺍﻳﻦ ﺩﻝِ ﺑﯽﺻﺎﺣﺒﺖ ﺷﮑﺴﺘﻪ

ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﮑﻨﯽ !
ﮐﺎﺵ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦِ ﺑﯽﺧﻮﺩﯼ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩ
ﺣﺎﻻ ﻫﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﯼ ﻳﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﻴﻠﯽ ﺩﻭﺭ
ﺧﺴﺘﻪﺧﺴﺘﻪ ﺭﻭﻳﺎﻫﺎﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻮﺭ ﻭ ﺍﻭﻧﻮﺭ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﯽ
ﺑﻴﺎﺭﯼ ﺗﺎ ﺑﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻳﻪ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻭﻝِ ﺭﻓﺘﻨﻪ