آره عوض شدم چون ارزش خودم رو فهمیدم، فهمیدم باید خودم رو دوست داشته باشم، فهمیدم نباید همیشه کنار بیام، فهمیدم دلسوزی زیاد اشتباهه، فهمیدم باید خودم رو جای درست خرج کنم و فهمیدم تهش فقط خودم رو دارم، آره تجربه‌هام از من چیزی ساخته که دیگه نمیخوام و نمیتونم مثل قبل باشم.

I can not describe the feeling I have for you..

نمیتونم احساسی رو که نسبت به تو دارم توصیف کنم...

I love you too much to let you know I can't live without you.

اینقدر دوست دارم که بهت اجازه میدم اینو بفهمی که بدون تو نمیتونم زندگی کنم...

آره عوض شدم چون ارزش خودم رو فهمیدم، فهمیدم باید خودم رو دوست داشته باشم، فهمیدم نباید همیشه کنار بیام، فهمیدم آدم‌ها شبیه حرف‌هاشون نیستن، فهمیدم دلسوزی زیاد اشتباهه، فهمیدم باید خودم رو جای درست خرج کنم و فهمیدم تهش فقط خودم رو دارم، آره تجربه‌هام از من چیزی ساخته که دیگه نمیتونم و نمیخوام مثل قبل باشم.

نمیتونم لبامو وادار کنم الکی بخندن!
چه برسه به خوشحال بودن!

I can’t believe I allowed myself to be disrespected so many times just because I care about other people’s feelings more than time.

نمیتونم باور کنم که بارها اجازه دادم به خودم بی احترامی بشه، فقط برای اینکه بیشتر وقتا به احساسات دیگران اهمیت میدم...

کاش بتونم دوز مهربونیمو بیارم پایین :)

پروردگارا دیگه نمی‌تونم. اگه برات مهمه البته.

i’m not sure if i’m depressed. i mean i’m not sad but i’m not exactly happy either. i can laugh &’ joke &’ smile during the day but when i’m alone at night i just feel kinda numb.

مطمئن نیستم افسرده باشم.
منظورم اینه که ناراحت نیستم اما خوشحالم نیستم.
می تونم در طول روز بخندم، شوخی کنم و لبخند بزنم اما وقتی شب تنها میشم،
احساسه بی حسی دارم.

هنوز هم نمیتونم قبول کنم منی که انقدر دوستت داشتم رو چطور این همه مدت بازیچه خودت کرده بودی.